Owlette: nachtuil, uilskuiken
Kunstendag voor Kinderen: een hoogdag voor ons gezin. Vorig jaar waren we ook van de partij, het was zo leuk dat we er dit jaar opnieuw naar uitkeken! Je kan op heel veel plekken meedoen met de Kunstendag, wij kozen opnieuw voor het MSK, het Museum voor Schone Kunsten in Gent.
Op moederdag maakten we een uitstapje met ons gezin. Het was niet zo’n schitterend weer dus we zochten iets om binnen te doen! We besloten naar het Huis van Alijn in Gent te gaan. Jaren geleden was ik er wel al eens maar het museum is helemaal anders nu. Vooraf gingen we eten bij Royal India in de Donkersteeg, erg lekker!
Het Huis van Alijn is het museum van het dagelijks leven. Het ligt aan de Kraanlei, een pittoresk plekje aan het water in het Patershol. Het binnenplein bestaat uit een groep kleine huisjes, je waant je weer even in de late Middeleeuwen. (meer…)
In de kerstvakantie gingen we een dagje naar Gent om in het Designmuseum naar de tentoonstelling Hello, Robot te gaan kijken. Deze tentoonstelling loopt nog tot 15 april 2018, dus nog tijd genoeg om langs te gaan!
Ik had van een vriendje uit dochterliefs klas gehoord dat het zo’n leuk museumbezoek was. En inderdaad, het is zeker kindvriendelijk, ook voor kleuters. Er zijn verschillende items waar je echt iets kan bij vertellen of uitleggen dat kinderen interessant vinden. De robot die met een knikkerbaan speelt, één die schrijft,een robot die reageert op aanwezigheid, die oudere mensen of kindjes met autisme helpt… (meer…)
Op 19 november vierden wij Kunstendag voor Kinderen. Op ons lijf geschreven: kunst en cultuur worden die dag extra toegankelijk gemaakt voor kinderen. Er waren in Vlaanderen en Brussel talloze activiteiten rond theater, muziek, musea,… Wij kozen voor het Museum voor Schone Kunsten in Gent, MSK. We schreven ons in samen met vrienden, maar belandden op de wachtlijst. We besloten dan maar zelf tekenmateriaal mee te nemen en zelf een workshop te organiseren! Dat was uiteindelijk niet nodig want in de voormiddag, terwijl we in het Citadelpark aan het wandelen en spelen waren, kregen we een mailtje dat we toch konden meedoen. Hoera!
Doorheen het MSK waren verschillende activiteiten voor jonge kinderen opgesteld, sommige voor baby’s, andere vanaf 2 of 4 jaar. We volgden het parcours en genoten! Het is zo leuk om te zien hoe enthousiast kinderen kunnen zijn in een museum. We hadden een zalige middag die mij tonnen energie gaf.
Doorheen het museum vonden we de riddertjes van Laine Sajet. Deze grappige kurkjes met gehaakte kleertjes doken echt overal op. Ik overdrijf niet als ik er wel honderd zag! Ze waren supergrappig en leuk gedaan. En er was ook een workshop waar we er zelf één konden maken! Dochterlief en ik kozen voor een ninja 🙂
Met vette waskrijtjes tekenden en kleurden we een vogel (met minimale hulp door mij). Die werd dubbel uitgeknipt en gevuld met propjes papier. De vogel mocht daarna even onder de regenboog door vliegen op het schilderij van Valerius De Saedeleer.
Hier brachten we flink wat tijd door: er werd getekend naar model. Eerst stond Eva, onze vriendin, op de sokkel als model. De kinderen tekenden haar. Daarna werden de rollen omgedraaid: onze dochters mochten samen op de sokkel en alle vier de ouders hebben hen getekend. Super was dat! En dat alles onder het toeziend oog van een muurschildering van Luc Tuymans.
In een zaaltje met abstracte schilderijen stonden twee lichtbakken opgesteld, met daarop gekleurde geometrische blokjes. Hiermee konden ook kunstwerkjes gelegd worden.
Kunstendag was een succes, we hebben allemaal plezier gehad, gespeeld, getekend en geknutseld.
Dit is de zaal van de impressionisten – al sinds mijn kindertijd mijn favoriete kunststroming. Romantisch, zacht, mooi en toegankelijk 🙂 Ik had als kind een erg leuk boek over de tuin van Monet met een Zweeds meisje in de hoofdrol: Linea. Dat boek heeft eigenlijk veel invloed op me gehad: het is een reisverslag, doorspekt met knipseltjes, fotootjes, gedroogde blaadjes, tekeningen… Net wat ik zelf ook tijdens elke reis maak. Ik hoop dat uitstapjes als deze dezelfde uitwerking op dochterlief mogen hebben… Dat ze voor altijd het plezier van kunst zien en creëren mag kennen.
Wij wilden in de herfstvakantie eens naar een echt kasteel. De keuze lag voor de hand: het Gravensteen in Gent. Als kasteel-ervaring kan dat wel tellen! Vlakbij en toch bijzonder geschikt om je eens even een ridder of jonkvrouwe te wanen. Het is ook echt een kasteel zoals kinderen het zich voorstellen: massief, gebouwd uit natuursteen, donker en groot. Kantelen en torens en trappen, alles erop en eraan.
Ruim 1000 jaar geleden ontstond aan de Leie een eerste burcht, gebouwd door de Graaf van Vlaanderen. Er werd druk gebouwd en verbouwd, allemaal in de typerende Doornikse kalksteen. Je kan in het Gravensteen vandaag nog kijken naar een collectie wapens en harnassen.
In de veertiende eeuw verhuisden de edellieden naar het prinsenhof, en het Gravensteen veranderde van functie van woonplaats naar rechtbank en gevangenis. Getuige daarvan is de verzameling martelwerktuigen. Die hebben we maar niet te zeer in detail uitgelegd aan dochterlief. Ik heb gewoon gezegd dat mensen vroeger een boef pijn deden, en dat we dat nu niet meer doen. Voor meer op sensatie beluste kinderen: dit is zeker een huivering waard.
In de achttiende eeuw verloor het Gravensteen ook die functie. Het dreigde zelfs gesloopt te worden. Delen werden verkocht, er werden arbeiderswoningen van gemaakt, een katoenspinnerij en een metaalverwerkende fabriek, er was ook een directeurswoning. De burcht was onherkenbaar geworden.
In de negentiende eeuw werden de gebouwen stukje bij beetje teruggekocht door de overheid. Er ontstond een beweging die de het verleden in ere wilde herstellen, maar niet met zoveel respect voor de waarheid. Het resultaat was een romantisch geïnspireerde restauratie. In 1907 ging het Gravensteen weer open voor het publiek. Je kan het kasteel bezoeken maar er worden ook feesten en huwelijken georganiseerd.
In 2001 heb ikzelf tijdens mijn studie Archeologie onder leiding van de dienst Stadsarcheologie van Gent opgegraven in het Gravensteen. Er werd toen onderzoek gedaan naar de omwallingen en vooral houten resten van structuren werden ontdekt. Ik herinner me vooral dat we heel erg diep zaten! We moesten naast de keuken afdalen in een diepe sleuf langs ladders. Helaas heb ik geen foto’s van deze ervaring. Pre-digitale tijden 🙂
Van 29 september tot 1 oktober streek Drawing Days neer in Gent. Een creatieve vriendin wees me erop en ik begon vrij last minute het programma van dit tekenfestival uit te pluizen. Tekenen en knutselen is in ons gezin een vrij belangrijk item, we doen het alledrie graag! De activiteiten van Drawing Days zijn voor een breed publiek geschikt. Er waren workshops voor geoefende volwassen tekenaars, wandelingen langs geïllustreerde etalages, er werden plekken opengesteld om te komen schetsen… Er waren ook verschillende elementen voor kinderen. Wij kozen twee activiteiten van Drawing Days uit voor een herfstige namiddag!
Ik was al eerder in de Plantentuin van Gent, aan de Ledeganck en het SMAK, voor wie Gent een beetje kent. Manlief en ik houden nogal van tuinen bezoeken en die van Ugent is de moeite. Je kan de tuin en kassen gratis bezoeken, doordeweeks en ook in het weekend maar dan enkel in de voormiddag. Voor Drawing Days was de tuin ook in de namiddag open. Wij hebben niet getekend, wel de hele tuin verkend, de herfstsfeer opgesnoven en tekenaars gespot.
Na ons picknickje in de hal voor de Waterleliekas wandelden we door de Overpoort naar de Sint Pietersabdij voor Land in zicht. Pieter Gaudesaboos en Brunhilde Borms laten je aan de hand van 5 opdrachten een heel eiland bouwen. We waren de allereerste deelnemers! In feite was het vanaf 6 jaar, maar aangezien dochterlief sowieso graag knipt, plakt en tekent was het een heel fijn uur.
Ik was eigenlijk echt onder de indruk van dochterliefs concentratie en ook van hoe fijn ze toch al werkt. De opdrachtjes waren opgesplitst, ik vond dat heel leuk. Tussendoor moest je terug naar Pieter en Brunhilde voor een stempel en de volgende opdracht. Zo werd de activiteit opgebroken in behapbare stukjes.
In de auto op de terugweg vroeg dochterlief al of ze haar boekje mocht meenemen naar school, om in de kring te kunnen tonen aan de juf en haar vriendjes. Drawing Days, u was voor ons een succes en we wachten vol spanning op de volgende editie!
Na de Wereld van Kina, het STAM en de Tuin van Kina gingen we vorige week naar het MIAT: het Museum voor Industrie, Arbeid en Textiel. Ik was er jaren geleden al eens maar het was tijd voor een nieuw bezoekje. Dit keer met niet één kleuter maar twee: we spraken af met een vriendin en haar kleuter en baby.
We kozen een museumspel voor kleuters: Op stap met Emma en Emiel. Dit spel is bedoeld voor kindjes van 3 tot 6. Ik vind het een heel verzorgd spel! Er plakken een aantal bolletjes met cijfers doorheen de opstelling over het dagelijkse leven van 1850 tot 1950. Die cijfers corresponderen met de vragen in het boekje, en in een zakje heb je dan nog allemaal extra materiaal dat je nodig hebt om de vraagjes te beantwoorden: een zaklamp, een borduurkaart met veter, een stickervel, een puzzel en een doosje kleurpotloodjes.
Het dagelijks leven is sowieso wel een aantrekkelijk onderwerp voor kleuters, alhoewel mijn ervaring is dat die alles weten te appreciëren. Zolang het maar op hun ritme en hun belevingswereld wordt aangeboden, vinden ze alles leuk!
Eén opmerking: hoezo, de mensen maakten lang geleden de kleren zelf met een naaimachine? Ik doe dat nog! 🙂
De geschiedenis door de eeuwen heen van het textiel en de industrialisering van het proces vonden de kleuters ook leuk. Eerst ga je in een lange gang langs de ontwikkeling van verschillende soorten textiel: katoen, vlas, wol, zijde… Daarna kom je echt in de fabriek terecht: de katoenbalen worden geleverd met een schip, daarna wordt katoen behandeld en gesponnen en tenslotte geweven. En aan het einde zie je ook de toekomst: welke soorten textiel worden er nu ontwikkeld? Er zijn veel interactieve opstellingen dus onze kleuters amuseerden zich heel goed!
De tijdelijke tentoonstelling over kinderarbeid hebben we vluchtiger bekeken. Niet omdat het niet boeiend was maar omdat we niet langer mochten parkeren! De tentoonstelling was behoorlijk aangrijpend. Zelfs kinderen die nauwelijks ouder waren dan mijn eigen dochter werden aan het werk gezet, en dit eigenlijk maar een eeuw geleden.
Het museumspel kost 6 euro, kinderen mogen gratis binnen, en wij betaalden 6 euro per volwassene, zonder reductie. Het gebouw zelf is trouwens ook echt mooi, industriële architectuur uit de negentiende eeuw en nu weer helemaal hip. Al mogen we toch onze handjes kussen dat er nu geen fabrieken meer zijn pal in de stad, met dergelijke werkomstandigheden. Het doet je wel nadenken over eerlijke kleren…
Wat willen we in Gent zeker nog doen: Het Designmuseum en het Huis van Alijn. Wordt dus nog vervolgd!
Ik hou van shoppen. Ik vond het al leuk toen ik nog een kindje was en met mijn moeder en grootmoeder een dagje naar Brussel ging. Het winkelen maar ook een wafel eten in het station als we terug naar huis keerden, het was steeds een fijne ervaring. En ook nu geniet ik van winkelen. Een wishlist van adresjes en producten samenstellen met een vriendin, een route uitstippelen, de voorbereidingen: leuk! Deze zomer gingen Sarah en ik shoppen in Gent, toevallig op de eerste (volledige) dag van de Gentse feesten.
Dat was niet bewust, het was gewoon een datum die voor ons beiden goed lukte 🙂 we besloten te zien wat we er van konden maken. We gingen met de trein, en kozen een vrij vroeg uur. Vervolgens een ritje met de bus naar het Zuid en om half elf waren we aan de eerste winkels. Een verslagje van onze dag en een kleine shoplog!
Een lekker kleurig en retro winkeltje waar zowel Sarah als ikzelf een kleedje van King Louie kochten.
Supergoods is een ecologisch verantwoorde winkel, met alles van make-up over kledij en schoenen tot speelgoed en wasproducten. Ik kocht twee dingen die al heel lang op mijn verlanglijstje stonden: inox drinkrietjes en katoenen netjes voor groenten en fruit. Dat is heel wat plastic bespaard! Dochterlief drinkt heel graag met een rietje, ik spoel de rietjes uit en hergebruik ze meerdere keren maar het is toch een wegwerpproduct. Hetzelfde met de dunne zakjes in de supermarkt. Weg ermee!
Ik vroeg advies over lipstick. Ik heb een gevoelig vel en reageer soms heftig op lipproducten, dus ik zocht een oplossing. Het mag gezegd worden, het meisje van Mac kende haar producten heel goed, ze gaf echt goede tips en was erg vriendelijk. Echt een fijne verkoopster! Ik kocht een lip primer, die me hopelijk zal helpen een kleurtje langer te houden en mijn lippen te beschermen. Terwijl ik er toch was vroeg ik ook advies over poeder. Ik gebruik geen foundation maar wel poeder, blush en contouring. De verkoopster vond mijn make-up er goed uitzien, hoera! Toch zocht ik een beter kleurtje poeder, en dat had ze voor mij. De schuif poeders was dan ook veel groter dan die in andere make-upwinkels. Met het juiste advies kon ik dus een goede keuze maken.
Een nieuwe boekenwinkel in de Mageleinstraat, niet ver van het Belfort. Ik kocht een boek over de keuken van Samarkand, en ook een Five year memory book, want mijn eerste boekje is vol aan het raken… En ja, ik werk bij De Uil en wees maar erust dat 99% van mijn boeken ook van bij De Uil komen. Maar ja, een booklover moet aan zijn of haar fix geraken he. Dat is zoals de kat bij de melk zetten. Alleszins, dat kookboek van de Zijderoute: zalig!
Ik ben al vele jaren een knutselaar, als kind kreeg ik mijn eerste dozen mooie pareltjes van onze buurvrouw Renilde, die er nog steeds is en al 94 is. Nog steeds maak ik graag juweeltjes, en Zahia is de referentie in Vlaanderen voor materiaal. Ik vulde twee zakjes pareltjes en kocht staalkabel in twee diktes en allerlei slotjes.
Tijd voor lunch! De Holy food market is iets zoals een markthal met vaste food trucks. Extra speciaal omdat het in de omgetoverde zestiende-eeuws Baudelokapel is! Een hip plekje voor foodies. We aten een garnaalkroketje van Bubba, dan een paar Maleisische hapjes en sloten af met een gepimpte magnum. Die ik maar half kon opeten want ik liet hem vallen 🙁 🙁 🙁 alleszins, meer dan energie genoeg om verder te shoppen in Gent!
Petit Bazaar is een leuke beurs waar ik al vele jaren naartoe ga, al van lang voor wij zelfs nog maar planden een echt gezinnetje te stichten. En Nathalie, de bezielster van Petit Bazaar, heeft ook een fijn winkeltje! Ik kocht er een kleedje en kniekousen van Albababy.
En natuurlijk stopten we nog op vele andere plekjes, zo gaat dat als je een dagje vakantje hebt in een stad die je denkt goed te kennen maar die toch sneller verandert dan je denkt! Verrassingen genoeg dus. We genoten ook al een beetje van de Gentse feesten en besloten ons dagje shoppen in Gent met een strawberry daiquiri op Pole Pole.
Een paar maanden geleden gingen we naar De Wereld van Kina in Gent (lees hier mijn verslagje). Dat was een fijne uitstap, dit natuurmuseum voor kinderen beviel ons heel goed. Met ons ticket mochten we binnen de zes maanden ook naar de bijbehorende Tuin van Kina. Die ligt aan de andere kant van Gent, weg van het centrum. Voer voor een apart tripje dus!
Die kwam er enkele weken geleden. We reden langs de haven naar de straat (Berouw) en we hadden geluk met de parkeerplaats, vlak voor de poort. We waren een paar minuutjes te vroeg, op zon- en feestdagen gaan beide musea open om 14u. Ernaast is een speeltuin dus daar hebben we nog even onze tijd doorgebracht. En daarna konden we door de grote poort langs een oprijlaan naar de Tuin van Kina! In tegenstelling tot wat ik dacht is dit niet alleen een tuin, maar ook een museum, gevestigd in een mooi oud gebouw. De tuin is trouwens ook oud, dat kan je zien aan de gigantische Canadese populier met zijn immense omvang en diep gegroefde stam. Die staat daar al erg lang 🙂
De Tuin is eigenlijk het originele museum, dat opgericht werd in 1924, in een oude school voor letterzetters. Pas later verhuisde het museum naar het Sint Pietersplein, waarna het museum aan het Berouw de Tuin werd, en het hoofdmuseum het Huis.
Binnen kan je onder andere gaan kijken naar een aantal wandelende takken en vogelspinnen, dat vond dochterlief verrassend genoeg niet akelig. Ik leerde weer wat bij: vogelspinvrouwtjes worden wel dertig jaar. En ze hebben een spin, Astrid, die waarschijnlijk een jongen is en dus een andere naam zal moeten krijgen. Ik stel Astor voor.
Er was trouwens een heel zaaltje over spinnen 🙂 Je kon er puzzelen, je kon beestjes naar een velcrospinnenweb gooien, en er waren koptelefoons met liedjes en verhaaltjes over spinnen,…
Er was ook een zaaltje over bijen, waar het leukste ongetwijfeld was dat er een plexiglazen buis van een bijenkorf in de zaal naar buiten ging, zodat je de bijtjes af en aan kon zien wandelen door de buis. De museumsuppoost kwam ook even de plankjes van de korf halen zodat we achter het plexiglas de bijenraten konden zien.
Tot slot zijn er twee zalen over het bos: eentje met informatie, en eentje om te spelen, te dansen, te tekenen, naar een verhaaltje te luisteren…
De Tuin van Kina is een reconstructie van een heemtuin, op 7700 m² – dat is een serieuze oppervlakte. Een heemtuin is een kunstmatig aangelegde tuin die vanaf de vroege twintigste eeuw diende om natuur te tonen aan bezoekers. En dat is zeker het geval! Zoals gezegd staan er heel oude bomen, er is een groenteveldje, een serre, een vijver, een beleeftuin waar je mag ruiken, proeven, voelen, geluid maken,… Genoeg om te ontdekken!
Jammer dat het geen mooier weer was, dan hadden we allicht nog langer in de Tuin van Kina rondgelopen 🙂 Ik denk wel dat we nog eens terugkeren! Maar eerst denk ik dat we eens naar de Botanische tuin van Meise zullen gaan… Er is nog zoveel te ontdekken!
Wij trokken er in de krokusvakantie weer op uit met onze cultuurminnende kleuter! En we gingen alweer naar Gent, na De wereld van Kina kozen we nu voor het STAM. Het was alweer een frisse, eerder herfstige dag, en een mooi museum is dan erg leuk, al geef ik toe dat ik toch echt zin krijg in lente, en buiten in de natuur lopen en spelen. Maar het STAM is een heel erg mooi gebouw met veel licht, dus dat was ook fijn. Oude en nieuwe elementen van de architectuur lopen mooi in elkaar over. Het is ook een heel erg kindvriendelijk museum, en er waren dus ook wel heel wat gezinnen met kinderen 🙂 Maar zeker niet in die mate dat het te druk was.
De vaste collectie van STAM Gent gaat over de geschiedenis van de stad, en is verdeeld in zalen per tijdsvak. De ridders van de Middeleeuwen, de rijke periode in de Nieuwe tijden en de Industriële periode, alles bekeken we en overal pikten we de leukste dingen eruit om even onze aandacht op te vestigen. Ook de grote luchtfoto vonden we erg leuk, zoiets hebben we nu ook in het vernieuwde bureau voor toerisme van Dendermonde! Dat is nog leuker natuurlijk, dan kan je zien waar de school is, waar de speeltuin is, waar wij wonen, en waar het zwembad en het station zijn…
Gent
Dendermonde
Dit is een duivelsmasker dat gebruikt werd in optochten. Ik vind het er tegelijk hedendaags uitzien, en griezelig (die constructie die over het hoofd moet – brr), en heel erg Jeroen Bosch-achtig, ook in die kleuren, al zijn die waarschijnlijk wel verbleekt.
Speciale vermelding voor het kamertje waar je de zoektocht naar het gestolen paneel van de Rechtvaardige Rechters kon volgen. Dat vond dochterlief echt super, aan elk telefoontje luisteren, en na de derde was ze echt mee: ‘Zo zat het dus!’ – de kleine detective.
En dan de lego-tafel! Die is natuurlijk ook super en daar hebben we ook eventjes gezeten 🙂 De torens van Gent blijven indrukwekkend, daar kan ik lang naar kijken. Ik heb wel wat geduld om te knutselen enzo, maar zoiets zou ik zelf niet kunnen.
En dan was er ook nog de tijdelijke tentoonstelling over draken. Waarom zijn er in alle culturen en tijden zoveel verhalen over draken? We krijgen een flink aantal voorbeelden te zien, van de Doudou van Bergen over een Chinese draak tot onze eigen Snekkenkop! Wij blonken weer van trots, dat kan je begrijpen.
Na het museumgedeelte van de tentoonstelling volgde een superleuk speelkasteel met ultrasnelle glijbaan, dit vond dochterlief natuurlijk het leukste aan heel het museum! En wie kan het haar kwalijk nemen, dit is echt erg tof en mooi gedaan.
En daarmee was de pret nog niet ten einde, er was ook een knutselkamer aka Drakenfabriek, waar allerhande materiaal ter beschikking was om zelf een draak te knutselen of kleuren. Ik denk dat het STAM een echt mooi voorbeeld is van hoe je musea leuk maakt, niet enkel voor kinderen maar voor iedere bezoeker. De kleurplaatjes zijn van huisartiest Pieter Gaudesaboos, die ook de museummascotte Cuberdanny ontwierp. Gotta love him!
Op de koop toe kon je nog allerlei bekende games spelen met draken in een belangrijke rol: ik onthou Spyro the dragon 🙂
Als je ook naar de draken in het STAM wil gaan kijken, dat kan tot 28 mei. Je betaalt daar niets extra voor. Kinderen mogen sowieso gratis binnen tot 18 jaar, Ik betaalde 8 euro, er is ook een reductietarief van 6 euro (bijvoorbeeld als je een lerarenkaart hebt, of 65plus bent). Op woensdag is het museum gesloten (behalve in de Paasvakantie).
