Wat is het hier stil geweest hé, tijdens de lockdown… I know! Ik schrijf vooral over mijn creatieve bezigheden en die zijn tijdens de lange vreemde maanden sinds 13 maart niet verdwenen, maar toch anders. Ik heb veel gehaakt aan een grote sjaal, en heel veel geknutseld en getekend met dochterlief. Er werden cadeautjes gemaakt en koekjes, cake en broodjes gebakken. Ik werkte in de tuin, maakte shortjes (eentje kwam wel op de blog!) en kleedjes. Het is dus niet dat ik niets deed, maar erover bloggen, dat kwam er niet zo van… Is het dan verwonderlijk dat de inkt (ok, de letters op het scherm) weer begint te stromen bij de eerste workshop buitenshuis die ik volgde? Dit is voor mij weer ademen: even met vriendinnen er tussenuit, babbelen, en iets nieuw leren. Dat was deze keer juweeltjes maken met geponste details bij Zahia in Aalst.
Posts Tagged ‘Workshop’
Femma-workshop: haken met Studio Hip & Stip
Alweer een primeur voor België: Annemarie van Studio Hip & Stip is een populaire Nederlandse haakster. Zij schreef een erg leuk boek en je kan haar ook vinden op haar eigen site. Haar stijl is licht en vrolijk, ze combineert vrolijke kleurtjes en zorgt daarmee voor een glimlach op je gezicht. Wendy en Evy, mijn medevrijwilligsters bij Femmadammen Dendermonde zijn al langer fan! Tijd om onze leden kennis te laten maken met Annemarie.
(meer…)Mijn make up routine en een workshop door Saar
Al van in mijn tienerjaren hou ik van make up. Eerst vooral van nagellak, later mascara, oogschaduw, en alle ditjes en datjes die bij make up horen. Door de jaren heen heb ik een flinke collectie aangelegd. Soms duurdere palettes van chique merken, soms ook heel betaalbare producten uit budget-ketens. Toch gebruikte ik vroeger enkel mascara! Al die andere producten werden enkel voor feestjes gebruikt. Vorig jaar dacht ik: het wordt tijd om ook echt iets te gaan doen met al die mooie items… Ik ben me begin 2017 dagelijks (of toch bijna) beginnen opmaken. Doel: een zo natuurlijk mogelijk, mooi gezicht.
Ik weet hoe ik me kan maquilleren dankzij Youtube 🙂 De filmpjes van Kandee Johnson zijn wat dat betreft voor mij erg nuttig geweest. Ze klinkt zo lief en vrolijk en toont duidelijk op haar eigen gezicht hoe ze haar positieve punten versterkt en de wat mindere wegwerkt. (meer…)
Workshop zeefdrukken op stof met Bobbinhood
Wendy van Noxeema en ik trokken er dit weekend samen op uit! We volgden een workshop zeefdrukken op stof met Bobbinhood, bij Crealief. Al maanden volg ik Bobbinhood op Instagram, en kriebelde het om ook aan de slag te gaan. Je eigen motieven ontwerpen en zelf zeefdrukken op stof, en daar dan iets mee maken, ik wist dat dat schitterend zou zijn! Alleen had ik wel wat koudwatervrees om de set te bestellen. Zou ik het ook effectief thuis proberen en gebruiken?
De prints die Bobbinhood al ontworpen heeft, zijn allemaal erg leuk. Sushi, ijsjes, teksten, confetti, eenhoorns, veren,… En de techniek met de meerdere kleuren maakt het echt wel af. Dus een workshop kwam als geroepen!
De voorbereiding: het pinnen
Pinterest, het is precies even geleden dat ik mijn favoriete prikbord vermeldde! Maar het is nog steeds dé plek waar ik al mijn inspiratie bij elkaar verzamel. Ik heb een speciaal bordje voor de zeefdrukkerij gemaakt. Ik hou van confetti en dat is dan wel een heel simpele print maar wel één die ik zeker ga gebruiken. Ook pauwenveren vind ik prachtig, liefst in een kleurencombinatie die past bij de Liberty-stof die ik in Londen kocht. Arabesken vind ik ook erg mooi, maar dat geometrische is misschien moeilijk om mooi weer te geven in zeefdruk? Florale en botanische motieven scoren ook hoog op mijn wishlist. Inspiratie genoeg!
Bobbinhood: De workshop
Eerst een woordje uitleg
Wendy en ik kwamen netjes op tijd toe bij Crealief in Deinze, waar er een heel lange tafel klaarstond voor ons: de printsetjes lagen klaar. Marleen van Myblou was onze lesgeefster, een Bobbinhood accomplice, en gaf ons wat uitleg. Barbara, de oprichtster van Bobbinhood, was oorspronkelijk modeontwerpster maar begon zich steeds meer te interesseren voor het materiaal en de bedrukking. Ze ging op zoek naar een manier om zelf op een makkelijke, snelle en ecologische manier om stof te bedrukken.
Zeefdrukken bestaat natuurlijk al heel lang. De gewone procedure is echter wel met gebruik van chemicalieën, opdrogen in een donkere kamer,… Niet zo makkelijk en snel om thuis te te doen. Ook de verven waren niet zo DIY-friendly. Daarom heeft Barbara zelf een easy-print-kit ontworpen met ecoverven. Die zijn op waterbasis, praktisch geurvrij, en je spullen propermaken doe je gewoon met water waardoor het raam telkens opnieuw kan gebruikt worden. De print fixeer je door hitte, dus met je strijkijzer.
Voor een stap-voor-stap handleiding verwijs ik graag naar de blog van Marleen, waar ze een tutorial met fotootjes heeft voor jullie. Maar het drukken is erg makkelijk! Het moeilijkste is het kiezen van een patroon, of zoals ik deed: er zelf één tekenen. Dit moet je dan uitsnijden in een speciaal papier, dat zowel heel dun als niet poreus is. Dat vind ik wel leuk, ik deed het eerder al voor kerstversiering. Enkele jaren geleden al sneed ik huisjes, hertjes en een Kerstman met arreslee uit paper voor tegen onze voordeur te plakken.
Aan de slag!
Ik heb zelf een pauwenveer getekend, en toen moest ik die omzetten naar een printsjabloon. Ik moest dus kiezen welke kleuren ik wou gebruiken, hoeveel lagen ik wou maken en hoe ik die omzet in opeenvolgende sjablonen. Eventjes wat denkwerk maar ik vind dat wel superleuk! Voor wie dat minder leuk vindt: een snijplotter en het internet bieden je alle mogelijke sjablonen. Op de site van Bobbinhood kan je al een paar leuke motieven gratis downloaden, waaronder de trademark-frietjes.
Het getekende motief moet vervolgens met een snijmesje uitgesneden worden. Een precisiewerkje maar je kan deze print dan ook wel lang hergebruiken als je wat oplet bij het schoonmaken. En dan is het tijd om te printen. Even nadenken over de volgorde en dan aan de slag. Ik drukte 2 pauwenveren op een proeflapje: eerst een laagje paars… (zelf gemengd kleurtje)
En dan petrol en brons erbij.
Dat ging dus echt wel snel! Ik kocht me dus de Bobbinhood easy print kit – dit zag ik me thuis ook wel doen! Ik koos er ook de metallic verfjes bij – nu kan ik eigenlijk elke gewenste kleur maken. En die avond…
Wordt vervolgd! Ik voel de inspiratie al opborrelen 🙂
Femma-workshop: Salad in a jar
Ik ben al een hele tijd een fervente Salad in a jar-fan, dat schreef ik al vaker. Nu hadden wij met de Femmadammen het lumineuze idee om een workshop Salad in a jar te organiseren. We zochten en vonden een fijne locatie: Happy Days in Dendermonde, ons favoriete restaurantje, met een creatieve kaart, vriendelijke bediening en een fijne inrichting. Onze Femmadammen waren heel geïnteresseerd want we moesten nog een datum prikken voor een tweede sessie! Heel benieuwd trokken we dus naar workshop nummer 1.
Eerst wat uitleg
Iedere deelnemer ging naar huis met een blaadje met receptjes (namelijk de receptjes die ik hier al postte!) in naam van Femma. En Jana van Happy Days had gezorgd voor een bundeltje met de theorie, receptjes, en een kook-identiteitsquiz. Daaruit kwam dat ik nogal eigenzinnig ben, en koken moet voor mij gezond en snel zijn. Haha 🙂 We lazen ook over de Dirty Dozen (groenten en fruit die je best goed wast en schilt wegens veel pesticiden) en de Clean Fourteen. En ook ecologie kwam aan bod door even te kijken naar seizoensgroenten en vleesvervangers.
Jana toonde ons de ingrediënten die ze voorzien had, en alle Femmadammen hadden ook iets mee. We hadden gevraagd om een paar restjes uit de keuken mee te brengen. Daar is een salad in a jar echt ideaal voor: 1 gekookt aardappeltje, of 2 eetlepels saus, of een stukje paprika… Dat kan allemaal verwerkt worden! Nog een reden waarom slaatjes maken een toonbeeld van duurzaamheid is.
En dan aan het werk!
Daarna konden we aan de slag. We stonden eerst nog wat onwennig te drentelen…Zomaar in een professionele keuken aan de slag gaan, zonder dat je echt weet wat je wil gaan maken, dat is toch iets speciaals. Na een paar minuutjes werden er echter knopen doorgehakt. Er werden eitjes gekookt, kip gebakken (ik sneed de kip met zo’n echt groot, zwaar chef-mes!), haloumi (Cypriotische kaas) werd gemarineerd en gebakken. Zoete aardappels, courgette, ui en aardappel gingen de grote oven in. De bokaaltjes kregen een beurt in de ultrasnelle vaatwas, en verschillende dressings werden geprepareerd… Ik maakte voor de eerste keer een Caesar-dressing, en ik ga dat thuis nog doen. Het was veel simpeler dan ik dacht: een gehakt ansjovisje, yoghurt, mosterd, lookpoeder, worcestershire saus en flink wat geraspte parmezan. Alweer wat bijgeleerd.
En algauw konden we een groot buffet opstellen, in de volgorde van de laagjes van een salad in a jar. Onderaan komt de dressing, dan de harde groenten, dan eiwitten (kip, vis, tofu, kaas…), daarna pasta of granen, daarna zachte groenten of fruit en bovenaan de bladgroenten en tot slot een knapperige topping. De salad in a jar-bar!
Salad in a jar: twee bokaaltjes
Vervolgens mocht iedereen twee bokaaltjes vullen: een klassieke weckpot met deksel (Ikea) en een mason jar van Bormioli Rocco (Casa, Delhaize, Action…). Een halve liter is voldoende voor de gemiddelde eter. Ik vind het soms zelfs behoorlijk veel, zeker als er pasta of aardappels of granen bij de ingrediënten zitten.
En hebben we er de volgende dagen van genoten? Je kan er donder op zeggen 😉 Ik zag verschillende lekkere slaatjes van onze Femmadammen passeren op Instagram!
Deze blogpost verschijnt ook bij Femma.
Femma-workshop: Een poef met Nelske
We trokken weer met onze naaimachine naar de Femmadammen! Dit keer maakten we een poef, onder de deskundige leiding van Nelske, een lesgeefster die heel wat verschillende workshops in haar aanbod heeft. We kregen vooraf een boodschappenlijstje en een aantal afmetingen. In plaats van paspel koos ik lint met pomponnetjes, dat geeft wat schwung. Er werd gevraagd om te werken in skai, canvas,… Ik koos voor een mosgroen/felroze vintage stof die ik jaren geleden al eens in een uitverkoop van een interieurstoffenwinkel in Dendermonde kocht. Wendy wist me te vertellen dat de uitbaatsters van die winkel de Trapleerkes werden genoemd, omdat ze zo lang waren dat ze zelden een trapladdertje nodig hadden. Couleur locale, I love it!
Ready, steady, poef!
Nelske gaf iedereen een dekbedje van Ikea, de bovenste cirkel van de poef moesten we dubbelen met twee lagen van dit dekbed. Wie met paspel werkte (iedereen behalve ik) moest die nu ook al samen vaststikken. Vervolgens moest de zijkant ertegen genaaid worden (en daarna in mijn geval ook mijn bolletjeslint), en de onderkant kwam er ook tegen, met een keergat. Iedereen dacht: een hoogte van 30 centimeter, dat zal wel een laag poefje worden, en vast maar een slappe pannenkoek! En zo leek het voor het vullen ook wel…
… Maar dan was het tijd voor bolletjes! De poef moest ongeveer halfvol. Nelske heeft hiervoor door trial and error een systeem uitgedacht met een kartonnen trechter en schepje. De isomo bolletjes zijn immers zeer statisch dus een plastic schepje werkt echt niet goed. Tip: als je thuis met die bolletjes aan de slag gaat: kies voor je bad, of je gang… zeker geen te grote ruimte want die bolletjes ontsnappen toch wel en dwarrelen makkelijk wat verder. Opvegen is niet makkelijk, stofzuigen zal vlotter gaan.
Bovenop de bolletjes kwam de rest van het dekbedje en ook nog kussenvulling. Vervolgens nog met de hand het keergat dichten… En dan was die platte pannenkoek echt een prachtige dikke poef geworden!
Klaar 🙂
Zo leuk om te zien dat elke poef helemaal anders is! Goed gewerkt Femmadammen en dankjewel Nelske voor het aanvoeren van het materiaal en de deskundige uitleg!
Femma-workshop: The wallet project #17 in kurkleer
Wallet project #17
Enkele weken geleden lanceerde Marthe van Compagnie M. haar nieuwste patroontje: Wallet project #17. Wendy van onze Femmagroep probeerde dit meteen uit en het resultaat was echt leuk, zo leuk dat ze (in overleg met Marthe) besloot er een workshop van te maken voor onze Femmadammen. Hier kan je zien hoe Wendy’s portefeuille eruit ziet!
Kurkleer
Wat zo leuk is aan dit patroontje is dat het gemaakt is van kurkleer, een materiaal dat tegenwoordig meer en meer opduikt voor tassen en accessoires. Wendy bestelde dit in groep voor alle deelnemers bij K-bas, en dit is wat zij over dit innovatieve materiaal te zeggen hebben:
Dé stof van de toekomst, ecologisch en duurzaam maar vooral gewoon mooi en erg stijlvol. Kurkleer of kurkstof bestaat in vele uitvoeringen. Wij selecteerden speciaal voor k-bas het ideale tassen-kurkleer. De stof voelt zacht aan en verwerkt gemakkelijk onder elke naaimachine.
Ik koos voor kurkleer met een gouden spikkeltje, maar er zijn nog verschillende andere afwerkingen, waaronder een heel mooie croco-look. Het is een zacht en soepel materiaal maar je voelt wel dat het stevig is. Met een ledernaald is het vlot te verwerken met de naaimachine.
Aan de slag!
De handleiding heeft wel wat weg van een ikea-instructie: de stukjes zijn allemaal rechthoekig dus het komt erop aan om ze in de juiste volgorde op elkaar te leggen en de juiste lagen aan elkaar vast te maken. Maar moeilijk is het niet, zeker als je een voorbeeldje hebt waar je eens naar kan kijken. Het enige wat ik aan de handleiding wat minder vond, was dat er op de foto’s een materiaal is gebruikt waarbij je geen verschil ziet tussen voor- en achterkant. Dat zou wel helpen voor een duidelijker beeld.
En hier is hij dan: de afgewerkte portefeuille! Ik vind hem leuk, hij is erg ruim (te ruim voor mij om als portefeuille te dienen – maar dat wist ik op voorhand al hoor, ik denk eerder aan een EHBO-tasje, zoals ik bij één van onze Femmadammen zag.) Het is vooral een fijn project door het materiaal dat zo aangenaam aanvoelt. Erg leuk, een aanrader! Ik zal nog met kurkleer werken in de toekomst 🙂
Femma – Start to organise
We starten ons eerste volledige Femmadammen-jaar met een workshop Start to organise, kwestie van goede voornemens in de praktijk om te zetten en met een schone lei te kunnen beginnen.
Ik ben op sommige vlakken wel goed georganiseerd. Agenda’s, deadlines, rekeningen op tijd betalen: dat lukt allemaal. Ons huishouden runnen samen met manlief: dat lukt. En het evenwicht werk – huishouden – vrije tijd ligt voor mij ook goed. Maar ik kan moeilijk iets weggooien, omdat ik denk: dat ga ik wel eens kunnen gebruiken. Of: deze rok zal wel terug in de mode komen. Maar de mode doet er soms wel 40 jaar over om te roteren tot het punt waar die rok weer mooi wordt. Zolang kan ik toch niet alles bijhouden? Ik ben er me wel van bewust dus ik hou mezelf vaak tegen als ik iets te lang wil bijhouden. Dan geef ik weg, verkoop ik of gooi ik weg. Een pluim van Marie Kondo 🙂 Maar het kan altijd beter! Ik droom al een tijd van mijn kleerkast eens aan te pakken en alles wat ik al lang niet meer gedragen heb, eruit te halen. En dan komt het volgende ‘organiseerpunt’: tijd. Dus de workshop komt eigenlijk als geroepen!
“Er worden tips aangereikt om efficiënt op te ruimen, nieuwe dingen aan te schaffen, orde op zaken te stellen en rust te brengen in de chaos.” Zo staat het in de omschrijving van de workshop. Wie wil dat nu niet, he?
Op de avond zelf bleek dat het qua organisatie eigenlijk nog niet zo slecht met me is gesteld, maar dat ik wel kan werken aan minimaliseren. Eigenlijk precies zoals ik had verwacht dus! Ik heb een zekere discipline nodig om te beginnen aan dat minimaliseren… Ik ga er proberen dit jaar werk van te maken! Ik heb op de workshop alvast een afspraak gemaakt met een vriendin die in de kinderkleertjes zal komen kijken wat zij kan gebruiken 🙂 De lesgeefster ging op een aangename, losse manier het gesprek met ons aan en verschillende van de deelneemsters hebben wel gezegd waar hun punten van aandacht liggen. Bij sommigen is dat effectief tijd maken, bij anderen minimaliseren, bij anderen een duidelijkere agenda bijhouden…
Wat betreft organisatie & time management en een tijdsinvulling vinden die voor jou ideaal is, merkte ik wel dat dit zeer persoonlijk is. De lesgeefster vindt het geen enkel probleem om kinderen bij een babysit achter te laten. Op zich is daar ook geen probleem mee natuurlijk, maar we waren toch met meerdere Femmadammen die dat enkel doen indien echt noodzakelijk, en zich daar ook prima bij voelen. Je kan dus wat dit betreft volgens mij niet 100% afgaan op tips & tricks. Af en toe wel, allicht. Maar je moet, denk ik, vooral goed nadenken wat je zelf wil. Daarachter komen is misschien al een uitdaging op zich. En daarna moet je ook de manieren zien te vinden om dit in de praktijk om te zetten. Wat dat betreft miste de workshop een beetje een neutrale, praktische insteek.
Voor het minimaliseren van de berg spullen die iedereen accumuleert in huis, zijn er wel heel praktische tips en die kregen we ook, tijdens de workshopo en nadien op een spiekbriefje. Als je iets wil kopen, kan je je afvragen: waar zou ik blijer mee zijn: met dit voorwerp, of met het geld dat dit voorwerp waard is? En als je door je spullen gaat om op te ruimen, kan je jezelf onder andere de volgende vragen stellen:
- Heeft het emotionele waarde voor mij?
- Is het mooi?
- Is het nuttig?
- Past het vandaag bij mij? (in deze fase van mijn leven)
- …
En als je twijfelt, kan je het altijd in de zes-maanden-doos doen. Wat je binnen die periode niet nodig hebt gehad, kan je vast wel definitief missen. Nog een tip is: neem een foto als herinnering. Ik weet niet of ik dat ooit zou doen, behalve van tekeningen etc. van dochterlief.
De dag na de workshop ontving ik een mail met daarin tips om een capsule wardrobe aan te leggen. Dat moest ook lukken! Dus hier geef ik ook nog een samenvatting, omdat ik dat voor mezelf wel nuttig vindt:
- 40 stukken per seizoen (uitgezonderd ondergoed, sport- en slaapkledij)
- 9 paar schoenen en als het moet 1 extra paar, omdat het zo mooi is 😉
- 9 rokken of broeken
- 2 kleedjes. deze twee zou ik misschien omwisselen… ik draag veel vaker kleedjes dan broeken of rokken.
- 15 bovenstukken: truien, t-shirts, blouses, tops. (Dat vind ik wel weinig. Ik draag een top steeds maar 1 keer en ik draai lang niet elke dag een wasmachine, en heb ook geen droogtrommel. Ik heb dus meer reserve nodig.)
- 2 vesten
- Je mag ook een aantal stukken met sentimentele waarde houden: erfstukken, je trouwkleed,… Maar er wordt aangeraden dit dan niet tussen je gewone kledij te doen.
Goed, dat is wel heel erg minimalistisch, zeker voor mij. Maar elke stap in de goede richting is er één! Ik zie het zitten. Dit voorjaar gebeurt het! I’ll keep you posted…
Dit artikel verschijnt ook bij Femma.
Femma-workshop: Dorothy Day Tripper-tas
Een tijd geleden maakte ik al eens een An-tasje van Jace did it!. Nu is er een heel wat indrukwekkendere tas, die ik maakte tijdens een dagvullende workshop die An van Jace did it! geeft aan onze Femmadammen: de Dorothy Day Tripper!
We kregen op voorhand het patroon, samen met de lijst benodigdheden. Net als bij de poppendraagmand kruipt er immers veel tijd in het uitknippen van de patronen en stofdelen, en het verstevigen, dus het is goed als dit al op voorhand gebeurt. Een verschil met de draagmand is dat ik hier wel de ‘echte’ verstevigingen heb gekocht 🙂 Ik koos voor roze en blauwe stofjes, daar hou ik van. Er zijn flink wat patroondelen en het verstevigen duurde dus wel wat. Maar ik vond het wel leuk, al die nette stukjes op een groeiend stapeltje. Ik wou eigenlijk al meteen verdergaan 🙂
Maar daarvoor heb ik braaf gewacht op de workshop-dag 🙂 Om 10 uur ’s ochtends verzamelden we op een zonnige maar ijskoude zondag. Onze workshop werd gecombineerd met een stoffenverkoop door Stoffenboetiek Anneke (ik kocht dus ook tussendoor wat nieuwe leuke stofjes! Volgende lente zullen dochterlief en ik er getwind bijlopen – hopelijk!). De zaal was dus gezellig druk, maar het kostte me geen enkele moeite om me te concentreren op het naaiwerk. Stap voor stap stelden we zo onze tas samen en kregen we nog tips & tricks van An, die de hele dag bij iedereen langskwam om een helpende hand toe te steken.
An hielp me bijvoorbeeld op weg want ik moest nog handvaten maken, ik vond niet de perfecte tassenband. Ik ben eigenlijk wel erg tevreden met de zelfgemaakte handvaten, ze zijn zo mooi 🙂 Eerst zetten we de handvaten op de voor- en achterkant, daarna werden de zakjes gemaakt en er losjes op gestikt en daarna ging de paspel errond. Ik zat eerst wat in de knoei, tot ik me herinnerde dat ik bij paspel wat moet tegenwerken tegen de afwijking die ik automatisch schijn te creëren. Op dit punt heeft An ons uit haar voorraad kamsnaps knoopjes laten kiezen die het beste bij de stof pasten.
Daarna was het tijd voor de bodem en de ritspanelen. Dat lukte ook, en daarna kon de buitentas in elkaar gezet worden. Dat is niet zo simpel want het moet mooi passen (dat ging nog) en het moeilijkste is dat de paspel precies goed moet zitten. Niet te dicht, niet te ver… Hier heb ik een paar stukken wel enkele keren moeten hernemen. Maar het lukte! Oef 🙂
Daarna wordt het procédé herhaald voor de binnenkant (waar ik ook nog een zak tegenzette) en dan gaat de binnentas in de buitentas. An haalde nog een magic trick boven: ze streek tussen de 2 delen een stuk extra sterke versteviging op de bodem. Fuse to Fix heette het geloof ik, of omgekeerd? En daarna moest ik nog langs de rits de twee delen aan elkaar stikken. Tussendoor al deze wijsheid: een tas maken is veel wisselen van naaivoetje 🙂 Ik gebruikte het ritsvoetje, het gewone persvoetje en het blinde ritsvoetje. En voor het eerst merkte ik echt dat dubbel stoftransport een voordeel is.
Ook al niet zo simpel, om precies over het nette stiksel te gaan… Zeker niet als aan de tweede kant de bovendraad besluit om niet meer mee te doen waardoor ik eerst een rondje luchtgaatjes heb geprikt 🙂 Maar de aanhouder wint! Hier is mijn tas:
De aandachtige lezer ziet dat deze foto gemaakt is voor de binnenkant erinzat of zelfs maar gemaakt was 🙂 die ligt er nog naast. Maar kijk, cool hé! Ruim 1 jaar geleden begon ik met de Naait Club, en mijn eerste probeersels waren een rokje op boordstof, een sportzakje,… en nu maak ik dit. Ik vind het zo leuk om mezelf dit aan te leren. Aan iedereen die denkt: dat lukt mij niet: een goede werkbeschrijving of begeleiding maakt echt alle verschil. Ik hoef niet persé een hele lessenreeks te volgen, het lukt me zelf ook wel, maar zo’n workshop is echt wel tof.
Tot slot: alle tassen van gisteren! Chapeau aan iedereen! Ook aan de dames die onze workshop eerder al in 2 delen volgden 🙂
Deze blogpost verschijnt ook bij Femma.
Femma-workshop: Handlettering met Mino Papersweets
Deze zomer schreef ik al eens over een nieuwe knutselkriebel die me te pakken had: handlettering. Bij onze Femmadammen kriebelde dit duidelijk ook 🙂 we organiseerden dus een workshop onder de deskundige leiding van Liesbet van Mino Paper Sweets.
Liesbet begon de avond met wat theorie en voorbeeldjes. Ze begon erg simpel met drukletters, die ze steeds meer versierde, en daarna cursieve letters. Handlettering is geen kalligrafie, die wordt geschreven met een speciale pen of stift met een brede en een fijne kant aan de punt. Hierdoor zijn de horizontale lijnen fijn, en de verticale lijnen dik. Dit effect wordt wel nagebootst bij handlettering, door een parallelle lijn te trekken en die ruimte in te kleuren. Maar bij handlettering kan je ook letters versieren op andere manieren, door schaduwlijnen of 3d-effecten, of figuratieve versierinkjes zoals bloemetjes. Tot slot toonde Liesbet ons ook het opbouwen, stylen en decoreren van een quote.
Daarna mochten we zelf aan de slag: Liesbet had voor iedereen een leuk katoenen zakje klaargelegd met een schriftje vol voorbeeldjes en inspiratie, een blanco schriftje en een extra inspiratieblad vol kerstwensen. Op de tafels stonden potjes met verschillende stiftjes (zwart, wit en metallic), potloden, gommen en meetlatten. Er was ook een doos met kartonnen kaarten, enveloppen, papieren zakjes en cadeaulabels. Maar eerst oefenen in het schriftje natuurlijk 🙂
Ik ontdekte al gauw dat ik veel beter kan werken met een erg fijn stiftje, en niet te grote letters. En ook dat je eigenlijk wel al goed in je hoofd moet hebben wat je wil bereiken. In het begin was het oefenen dus wat ongestructureerd, mijn naam, een kerstwens waar ik mezelf al betrapte op het tekenen van kerstbomen in plaats van te handletteren 🙂 Maar ik zag toch wel vooruitgang, eens ik zo mijn ontwerpjes wat had uitgewerkt. Daarna liepen we eens rond de tafel om de benen te strekken, en eens te kijken wat iedereen al had geschreven! Er was ook al heel wat tijd verstreken zonder dat we er erg in hadden, dus even pauze was welkom. Je concentreert je heel erg als je bezig bent en dat merk je niet terwijl je schrijft, maar wel als je een paar minuutjes stopt.
Daarna heb ik enkele kaartjes versierd, en dat ga ik thuis zeker ook nog verder doen. Vrienden en familie, dit jaar een gehandletterd kerstkaartje van ons in de bus 🙂
Thuis heb ik dan effectief een paar dagen na de workshop opnieuw mijn spulletjes bij elkaar gezocht, en nog een paar kaartjes gemaakt! Klein vreugdedansje waard, want ik vind het soms moeilijk om thuis verder te doen als ik iets begonnen ben… Dochterlief kwam er meteen bijzitten toen ze zag dat ik met papier, stiftjes en stempeltjes ging bezig zijn. Haar nieuwe Dokadi-winterboek kwam ook weer op tafel. In onze situatie (een dochter die graag spelletjes speelt in werkboekjes en een moeder die graag helpt knutselen) vind ik zo’n abonnement echt leuk. Dankjewel Omie voor dit geschenk! Samen in peis en vree knutselen!
Liesbet toonde ons trouwens ook nog hoe je een tekstje op je venster kan handletteren voor extra kerstsfeer. Je schrijft eerst je tekst op papier, kleeft die tegen het raam en neemt de letters en versieringen dan over met een raamstift. Dat gaan we thuis ook eens proberen! Dat wordt misschien een volgend blogpostje…
Deze blogpost verschijnt ook bij Femma.