In De Standaard stond een lijstje met artiesten die het wel eens zouden kunnen maken in 2018. Soufiane Eddyani is één van hen. Manlief en ik zochten meteen zijn muziek op: de verwijzing was Boef, maar beleefder. We houden wel van de sound van Boef met zijn Habiba. De verwijzing is nu wat aangebrand door de domme uitspraak van Boef. Maar de muziek blijft wat mij betreft wel overeind: een melting pot van Arabische invloeden, rap en dat alles in het Nederlands (hoofdzakelijk). Zou Soufiane ook zo klinken? (meer…)
Archive of ‘Muziek’ category
Dust Bowl USA – gedocumenteerd door Dorothea Lange
Soms overvalt me een interesse in een bepaald tijdsvak. Ik ben archeoloog van opleiding en ook al doe ik daar professioneel niets meer mee, geschiedenis en archeologie blijven me wel heel erg interesseren. En sommige tijdsperiodes en regio’s vind ik boeiender dan andere, dat is een persoonlijke voorkeur. De IJstijd, de eerste mensen en de mammoet bijvoorbeeld, of de Russische revolutie en het laatste Romanov-gezin, de Neolithische revolutie in het Midden-Oosten, of de Zijderoute.
Allemaal redelijk kleurrijke onderwerpen, ook of zelfs vooral in geschiedenis zijn de sensationele verhalen de interessantste. Die blijven het langst nazinderen. Dan lees ik er romans of non-fictie over, kijk films, TV-series of docu’s, bezoek een tentoonstelling,… Materiaal genoeg voor een geschiedenis-postje op de blog, hihi. Vandaag: de periode van de Great Depression en de Dust Bowl in de USA. Klinkt stoffig, ik hoop dat jullie samen met mij vinden van niet.
De Great Depression
Soms raakt zo’n interesse gewekt door eerder toevallige gebeurtenissen of ontmoetingen. De USA vind ik bijvoorbeeld een fascinerend land, ook al zijn we er nog niet geweest (al hoop ik dat dat ooit wel gebeurt). Ik hou ook van country en bluegrass, zuivere Americana. In de cd-verzameling zitten dus dus onder meer CD’tjes van Dolly Parton, Johnny Cash, Alison Krauss,… Die laatste leerde ik onder meer kennen via een liedje van Dolly Parton, Little Sparrow. Haar eigen band heet Union Station en ik heb zowel een CD van haar, Paper Airplane, als een samenwerking met Robert Plant van Led Zeppelin, Raising Sand.
En Allison Kraus heeft ook een stevige bijdrage geleverd aan de soundtrack van Oh Brother, where art thou? Dat is een film die zich afspeelt tijdens de Great Depression in de jaren 1930, met George Clooney in een hoofdrol. Als je de film nog niet zag, probeer dat dan op je to-dolijstje te zetten want hij is mooi, met fijne muziek en een zalige absurde humor.
Dust Bowl
De Great Depression viel samen met een fenomeen, de dust bowl, op het platteland van Amerika. De Great Plains van de USA werden vanaf 1862 bevolkt door boeren, aangemoedigd door de overheid. Voorheen werd het prairiegebied niet geschikt gevonden voor landbouw: te weinig neerslag, stormgevaar,… Die trek naar Oklahoma (en andere staten op de Great Plains) ken ik van Lucky Luke. Mijn opvoeding tussen de strips hé!
Vanaf het begin van de twintigste eeuw kwamen er dan ook nog eens veel Europese immigranten bij op de Great Plains. Door droogte, door de landbouwtechnieken van die tijd en door jarenlange teelt van steeds dezelfde gewassen op dezelfde velden was tegen de jaren ’30 winderosie een zeer ernstig probleem geworden. Hierdoor ontstond het fenomeen van de dust bowl.
“There’s a storm blowin’ up – a whopper, to speak in the vernacular of the peasantry.” – ‘The wizard of Oz’ (1939)
Grote stofstormen maakten landbouw in grote delen van Amerika onmogelijk. Oklahoma was bijvoorbeeld zeer zwaar getroffen. De stofwolken waaiden helemaal naar de Oostkust, tot in Boston en New England. Hierdoor ontstond een volksverhuizing en gingen mensen de American Dream achterna in andere staten zoals de kusten van California.
Dorothea Lange
Toevallig kwam ik in de literatuurbijlage van De Standaard een artikeltje tegen over het boek De geschiedenis van het Amerikaanse volk. Daar stond een prachtige foto bij van fotografe Dorothea Lange (1895-1965). Zij documenteerde tijdens de exodus in opdracht van de Amerikaanse regering voor de Farm Security Administration de volksverhuis. Ik ging op zoek naar meer foto’s van Dorothea die ik mocht hergebruiken voor niet-commerciële doeleinden. Ook de foto van de stofstorm hierboven is van Dorothea Lange.
Prachtige portretten die mensen tonen die het moeilijk hebben. Niets verandert, uiteindelijk. Ook vandaag zijn er vluchtelingenstromen…
Habiba van Boef: een hip(hop) exportproduct uit Nederland
Sinds een paar weken is er een nieuwe hit uit Nederland die ook bij ons aanslaat: Habiba van Boef. Hij is zoals zijn naam al verraadt een ex-crimineel die de muziektoer is opgegaan, een beetje zoals 50 cent. Er is nog een gelijkenis: beide ex-cons maken hiphop. Daar houden we van, wij kijken bijvoorbeeld erg uit naar het tweede seizoen van The Get Down dat deze week op Netflix begint (woohoo!), waarvan ik hier al het eerste seizoen besprak.
Habiba is natuurlijk een hint naar zijn Algerijnse roots, die je ook in de muziek goed hoort: er is een poppy Arabisch toontje. Er worden veel Arabische (of misschien Arabisch-Nederlandse?) woorden gebruikt. Ook daarvan hou ik, ik kocht op de Zuidmarkt in Brussel al een paar CD’s met dergelijke muziek. Instant vakantiegevoel 🙂 Tegelijk is het erg Nederlands want Boef maakt heel veel woordspelingen. Dat is zowel grappig als slim, net zoals bij de Jeugd van Tegenwoordig waar manlief en ik ook van houden. Voorbeeldje: Ik heb slaaptekort want ik slaap te kort. Op Genius kan je notities bij de lyrics lezen zodat je alles wat beter begrijpt. Habiba kende ik wel: dat is schatje. Maar Zina was nieuw voor me: mooi meisje.
Oorspronkelijk sloegen zowel song als clip vooral in Nederland aan, maar sinds een week of twee hoor ik Habiba van Boef ook op Studio Brussel. De clip waarin Boef in boxershort door de straten loopt, zorgde al voor een trend op Instagram en Boef maakte hier een challenge van voor het goede doel. Dat zorgde voor nog meer aandacht en erkenning, ook buiten het natuurlijke biotoop van hiphop. Vorige week wijdde Radio 1 zelfs een speciaal stukje aan Boef. Dat was best grappig 🙂 Het is wel duidelijk dat Boef en zijn CD Slaaptekort hoge ogen zullen gooien.
Habiba van Boef – Clip
Habiba van Boef – Lyrics
[Intro]
Rrrrrr, hah, is gewoon Boef man
[Verse 1]
Ha, jij bent vies maar ik doe gemener
In de club, kom je moeder tegen
En ik wil snel weg want we moeten wegen
En je klant is geholpen, je moet vroeger wezen
Ik was alles kwijt, maar met floes herenigd
Voor me zondes af en toe gebeden
Ik ga uit eten voor een goede prijs
Ik ben een uitgever, ze boeken mij
Van alarm voorzien aan de achterkant
Dus ze komen via voor, maar wat dacht je dan?
Voor die goldies zet ik brakkas man
Ik was op streets en dat nachtenlang
Hier zijn de nachten lang, en de dagen kort
Ik heb slaaptekort want ik slaap te kort
Ik maak het af of ik maak het op
Hoe ze likt aan mijn banaan, maakt me apetrots
Word ik vandaag gezocht, dan ben ik morgen weg
Ik haal je kluis, niet je zorgen weg
Weet nog die dagen ik was onbekend
Nu aan de top terwijl je onder bent
Ik moest zo vaak racen van de police man
Maar nu ben ik verzekerd, ik heb polis man
Ja, grip op de scene, ik ben dominant
Soufiane, maar die tatta’s zeggen Sofie-Jan
[Hook]
Habiba, Habiba
Waarom stress je mij a zina, a zina?
Ik ben op straat, ik ben met dieven, met dieven
Ik denk niet eens aan liefde, ben gefocust op verdienen
Dus word niet te verliefd, nee
Habiba, Habiba
Waarom stress je mij a zina, a zina?
Ik ben op straat, ik ben met dieven, met dieven
Ik denk niet eens aan liefde, ben gefocust op verdienen
Dus word niet te verliefd, nee
[Verse 2]
Gefocust, ik ben dedicated
Altijd al op buit, niet met sletten bezig
Jij slaapt op mij, nooit in bed gebleven
Alles of niets, ja zo denken velen
In mijn buurt is er cash maar wie trekt het meeste?
Beter in de grond of in flatten steken
Rip deal, ja ze kunnen je in je flatten steken
Ik had troep maar nooit met de bende bezig
Ik was op de streets, ik leek eng bezeten
Voor die shit, die ik nu bezit
En ik vroeg een mil, maar ik heb fans gekregen
Dus je snapt toch dat ik dit voor jullie spit
Koud broer, zelfs als ik in juli spit
Voor vakantie ben ik weer in julispits
En ik draag die 9, wie is jullie spits?
En ze praten wel, maar toch doen jullie niks (nee!)
[Hook]
Habiba, Habiba
Waarom stress je mij a zina, a zina?
Ik ben op straat, ik ben met dieven, met dieven
Ik denk niet eens aan liefde, ben gefocust op verdienen
Dus word niet te verliefd, nee
Habiba, Habiba
Waarom stress je mij a zina, a zina?
Ik ben op straat, ik ben met dieven, met dieven
Ik denk niet eens aan liefde, ben gefocust op verdienen
Dus word niet te verliefd, nee
[Verse 3]
Na “Lauw” was ze echt verliefd
Je speelt die hele man maar je bent het niet
Geen diploma, dan ga je moeten rennen vriend
Wordt gepakt in de winter, ziet de lente niet
Je waggie wordt verhuurd en verkocht
Eerst opgeslagen in een schuur of een box
Dan alles kwijt, breng het puur of met moks
Breng het duur naar de shop, in mijn buurt vind je cops ja..
Of ze vinden jou
Welloe cash broer, investeer in goud
En er wordt veel gesjouwd, soms gaan dingen fout
Hoef je verklaring niet te zien, reken blind op jou
Flash me één keer, nooit dat ik je weer vertrouw
Je snapt het niet, dus ik leer het jou
En je bent niet aan, wat forceer je nou?
Die Philipp Plein shirt, die is tering oud
[Hook]
Habiba (Habiba)
Waarom stress je mij a zina? (mij a zina)
Ik ben op straat, ik ben met dieven (ben met dieven)
Ik denk niet eens aan liefde, ben gefocust op verdienen
Dus word niet te verliefd, nee
Habiba, Habiba
Waarom stress je mij a zina, a zina?
Ik ben op straat, ik ben met dieven, met dieven
Ik denk niet eens aan liefde, ben gefocust op verdienen
Dus word niet te verliefd, nee
Habiba
Habiba van Boef
Wekelijkse inspiratie – Het kleine scherm
Een paar dingen waar wij de afgelopen weken graag naar gekeken hebben en nog een tijdje trouw zullen volgen.
Een eigen productie van Netflix – en echt één die er mag zijn! Baz Luhrmann is de regisseur van dit verhaal waarin de ontstaansgeschiedenis van R&B en hiphop wordt verteld, tegen de woelige achtergrond van de Bronx van 1977. De muziek staat als een huis, en ook het verhaal en de personages zorgen ervoor dat je meeleeft. Nostalgie ten top ook op fashion-gebied: afro’s, disco-pakjes, broeken met wijde pijpen, converse en voetbalsokken… Er zijn nu zes afleveringen, die een afgerond verhaal brengen. In 2017 volgt er nog een seizoen, wij zijn nu al benieuwd. We gaan zelfs nog eens naar dit seizoen kijken, alleen al voor de muziek!
Nog een productie van het Netflix-huis – en ook al retro! Nu naar het decennium waarin ik het levenslicht zag: de eighties. Het verhaal is echt schatplichtig aan Stephen King: een jongen verdwijnt, en niet alleen de Sheriff, zijn moeder en broer gaan op zoek, maar ook zijn drie beste vrienden. Als er ook nog een mysterieus meisje opduikt, en een serieus griezelig monster, lopen de rillingen over je rug. Dit is ongeveer het griezeligste dat ik aankan. Tussen twee afleveringen mijn tanden gaan poetsen is echt al te veel gevraagd – toch alleen. Maar ik heb het er graag voor over want de vaak piepjonge acteurs en ook de volwassenen waaronder Winona Ryder leveren uitstekend werk. Een aflevering van iets luchtig zoals Pokémon zorgt ervoor dat ik toch lekker kan slapen 😉
Oh, een jaarlijks terugkerend ritueel! Paul Hollywood en Mary Berry verzinnen al voor de zevende keer ontzettend moeilijke uitdagingen voor de kandidaten, en de resultaten zijn vaak indrukwekkend, al zijn er elk jaar onvermijdelijk ook bak-catastrofes. Het hoofd koel houden tussen de hete ovens is de boodschap. Paul & Mary zorgen in elke aflevering voor drie opdrachten: een signature bake, een technical challenge en een show stopper. Ze zijn streng, maar rechtvaardig, en de kandidaten krijgen (vaak hilarische) morele ondersteuning van presentatrices Sue en Mel. Ik hou van zowat alle Britse kookprogramma’s en voor GBBO programmeren we trouw onze digicorder.
Hoe raar het ook mag klinken, dit bakprogramma is razend spannend! De eerste aflevering was gewijd aan de Cake. Alle bakkers moesten een drizzle cake maken als signature bake, daarna jaffa cakes (ons welbekend als Pim-koekjes) als technical challenge, en een genoise met mirror glaze als show stopper. Er gingen enkele genoises tegen de grond, en er werd hard nagedacht welke kant nu de bovenkant van een jaffa cake is 🙂 Paul haalde ook weer zijn party trick boven: proeven, daarna in ijzingwekkende stilte naar de kandidaat kijken en uiteindelijk zeggen: I love it. Het is niet verbazingwekkend dat wij ook honger krijgen, of zin in iets zoet, terwijl we naar dit programma kijken 🙂
Dag David
Doe de groetjes aan Major Tom, als je boven aankomt.
Klik hier voor een prachtig geïllustreerd verhaaltje, door Andrew Kolb.
Wekelijkse inspiratie – Muziek
Vandaag liet Adele na enkele jaren radiostilte een nieuwe single op de wereld los. En wat voor één… Prachtig gewoon. Wat een stem, en wat een nummer! Zo kunnen zingen moet zalig zijn.
Ik hou van heel veel verschillende muziek, je kan het eigenlijk zo gek niet bedenken of het genre bevindt zich in onze CD-kast. Klassieke muziek staat broederlijk naast country, soul en metal, pop en disco. En hiphop. En wereldmuziek. Dan hebben we het meeste wel gehad zeker 😉
Ik heb wel bewondering voor de grote dames uit de muziekwereld. Dolly Parton vind ik geweldig, maar ook Beyoncé, Suzanne Vega, Nina Simone en Ella Fitzgerald. Adele heeft daar zeker haar plaatsje tussen verdiend. Nog een maandje wachten op het volledige album. Net op tijd voor Kerstmis! Want o ja, ik denk al aan Kerstmis 🙂
AC/DC knalt in Dessel
Afgelopen maandag was ik één van de 50.000 gelukkigen die een ticket had bemachtigd voor het concert van AC/DC in Dessel. Een 2-uur durend spektakel met al hun grootste hits die luidkeels werden meegezongen door het dankbare publiek.
Het begon met het nummer Rock Or Bust van hun laatste cd. Meteen een goeie opener. De sfeer was gezet! Opvallendste bandlid by far was Angus Young, sinds jaar en dag de lead gitarist. Hij begon keurig in zijn schooluniform (korte short, wit hemd dat 3 maten te groot was en een blazer), maar na enkele minuten was het al snel duidelijk wat voor een Duracell-konijn hij eigenlijk is op het podium. Al rennend van de ene kant naar de andere kant terwijl hij de meest magnifieke gitaarriffen speelt totdat het zweet van zijn lijf drupt. Ik hoop dat ik op mijn 60 jaar nog evenveel energie heb! Of wacht… ik wou dat ik op mijn 27 jaar evenveel energie had. Die man is gek! En het publiek geniet.
Alle AC/DC-klassiekers kwamen uiteraard aan bod: Dirty deeds done dirt cheap, het legendarische Thunderstruck, You shook me all night long, T.N.T., Whole lotta rosie (met reusachtige vrouw op de achtergrond), Let there be rock met de killer gitaarsolo van Angus (en confetti!) en nog zoveel meer. Voor de bisronde hadden ze nog 2 knallers achter de hand gehouden; Highway to hell met de nodige vlammen en For those about to rock (we saluuuute you!) met knallende kanonnen, en dat alles gevolgd door een spetterend vuurwerk in ware AC/DC-style. Hell yeah!