Ik hou wel van de Sintperiode en het schoentje en het klaarzetten van het tafeltje met de cadeautjes. Waar ik niet van hou is het liegen… Ik spreek nu echt enkel voor mezelf, en wat ik kan zeggen aan dochterlief. Ik heb alle respect voor andere ouders die op een andere manier met de Sint omgaan, laat dat duidelijk zijn 🙂 Ik heb er bijzonder veel moeite mee om te zeggen dat de Sint echt is, omdat ik weet dat over een paar jaar de zeepbel barst. Ik heb geen zin om daarna de teleurstelling en de ontgoocheling te moeten aanzien… En het ‘dreigen’ met de Sint en Pieten, die zien wat je doet en laat, is zeker niets voor mij. Cadeautjes komen, onvoorwaardelijk, net als liefde. Hier las ik vorig jaar een blogpost die me toonde hoe ik hiermee om kon gaan, want de twijfels voelde ik al lang, en vorig jaar toen dochterlief in de eerste kleuterklas zat, zat ik echt wel in de knoop met wat ik moest zeggen of doen. Deze blogpost gaf me praktische tips hoe ik het kon aanpakken! Daarom vertel ik nu al dat er eeuwen geleden twee echte heiligen bestonden, Maarten en Klaas, die heel erg goed zorgden voor de mensen en kinderen in hun omgeving. Ze gaven mensen die dat nodig hadden warme kleding en lekker eten. En om dat te vieren, wordt er nu het feest van Sint Maarten en Sinterklaas gevierd, met mensen die zich als Sint en Piet verkleden en cadeautjes en lekkere koekjes en chocolade. Wij wonen net op het grensgebied tussen de 2 sinten, om het nog wat ingewikkelder te maken 🙂
Tot dusver gelooft dochterlief toch wel nog dat de cadeautjes van de Sint komen, ook al zeg ik dat niet zo (op school zal ze dat natuurlijk wel horen). Maar de Sint in de Delhaize noemde ze wel ‘de verkleedsint’, en ze vond het toch maar raar dat die ook cadeautjes gaf, aangezien hij toch niet de echte Sint is.
Ik denk dat ik het zo nog een paar jaar uithou: een beetje geloven, maar toch al een goeie marge, en ik hang er ook gewoon niet teveel spektakel rond. Ze mag natuurlijk een brief maken met uitgeknipt speelgoed. En ze mag haar schoentje ook zetten, dat komt ook in orde. Ik zal echter nooit zeggen: de Sint of Pieten zien wat je doet en of je wel flink bent! Nee, dan zal ik nog wel eens vertellen van eeuwen geleden, toen de Sint(en) nog echt bestond(en).
Is het jammer dat ik mijn kind zo een deel kindermagie afneem? Ik vind van niet, we versieren in de winter ook ons huis mooi. Ik hou nogal van de kerstboom op tijd zetten, dat we er lang geniet van hebben, dus dat zorgt ook voor blinkende oogjes hier in huis. En de Kerstman zal ik dus ook gewoon niet introduceren. Als ze daarover iets zou vragen, zal ik van bij het begin zeggen dat dit een verhaaltje is. Net zoals de Paasklokken of -haas, en het Tandenfeetje. Het Tandenfeetje begot, dat is je reinste nonsens! Ik weet dat andere ouders dit niet zien als leugens en daar heb ik geen problemen mee, maar ik krijg het zelf niet over mijn hart 🙂
Saar
22 november 2016 at 11:47 (8 jaar ago)Wij doen wel wat rond Sinterklaas maar ik moet zeggen dat het bij ons ook blijft tot thuis een brief in een schoen stoppen en dat is het. Hij zal maar 1 Sint zien en dat is die op school. Hier wordt ook niet elke dag naar ‘Dag Sinterklaas’ gekeken want alleen ik vind dat mooi en nostalgie. Al de rest wordt hier ook niet echt gedaan. Ik heb alleen wel het verhaal van de tutjesfee verteld en dat deed wonderen.
johannaowlette
22 november 2016 at 12:03 (8 jaar ago)Wij hebben er al één gezien in de supermarkt, en op school zal ook een Sintfeest zijn. En dit weekend in de stad zal er ook één zijn… pff ik vind dat toch allemaal moeilijk hoor!
Vlijtig Liesje
22 november 2016 at 17:32 (8 jaar ago)je gevoelens zijn zo herkenbaar! mijn kinderen zijn 6 en 7 en echt, ik heb al zo vaak op het punt gestaan om het hen uit te leggen als ze weer eens met het spiekpietenverhaal af komen.
Ik heb zelf geen herinneringen aan een periode dat ik in de sint geloofd. Ik herinner mij alleen dat ik heel verbaasd was (als 4-jarige) dat een kindje van het 1ste leerjaar echt geloofde dat ie bestond. En ik heb niet het gevoel dat ik iets gemist heb in mijn jeugd.
Ik geef heel graag cadeautjes aan mijn kinderen, dus dat deel doe ik met plezier, maar al de rest? dat hoeft allemaal niet voor mij, dus ik vertel er niet te veel over en hij komt maar 1 keer en alleen thuis.
en dan die tandenfee. Een vriendinnetje van de dochter was er mee afgekomen dus die moest bij ons thuis ook maar komen. En ik zeg elke keer:”dat mama de tandenfee is, dat mama jouw tandje komt halen en ze dan in een doosje bewaart, zoals ze alles van je bewaart en ze wil er met graagte een chocolaatje voor in de plaats leggen, omdat ze weet dat je die zo graag lust’
De paashaas, daar lach ik dan eens mee en wijs vanuit de badkamer naar de konijnen bij de buren en dan geloven ze wat ze willen geloven, maar ook daar vertel ik dan schoontjes bij dat ik het leuk vind om chocolade in de tuin te verstoppen en dat zij dat dan mogen zoeken.
johannaowlette
22 november 2016 at 17:38 (8 jaar ago)Ik ben zo blij dat je t herkent 🙂 soms voel ik me redelijk alleen met onze visie!
Marjolein
24 november 2016 at 09:50 (8 jaar ago)Wij gaan niet heel erg op in de Sint. Mijn oudste van 7 weet hoe de vork aan de steel zit, maar kiest ervoor dat te negeren en doet ondertussen vrolijk mee met de zus in het losgaan over de Sint. Ook wij benoemen het eerder als feest en benoemen Sint en Piet verklede mensen… Maar de magie wordt er overal wat ingepompt…
johannaowlette
24 november 2016 at 10:37 (8 jaar ago)dat is waar vind ik :/