De lente staat nu echt voor de deur. De dagen worden onmiskenbaar langer, de zon wil al wat vaker schijnen, als de temperatuur nog wil stijgen en de wind wil luwen, dan wordt het echt voorjaar.
Ik ‘plantte’ onze paastak vorige week: Ik heb eitjes en paaslintjes van Hema in (droge) krulwilgtakken gehangen. Een paasmandje van de Delhaize en een potje narcisjes van de jeugdbeweging vervolledigen het plaatje. Ons dinosaurusei past perfect in de paassetting. Mijn grootvader vond het lang geleden toen hij in de jaren zestig aan de telefoonlijnen bij een nieuwe spoorbedding in Brussel werkte. De stenen waarop de rails liggen, zouden uit de koolmijn van Bernissart komen. Bernissart, waar de grote iguanodons vandaan komen die nu in het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen staan… Dan is er niet veel nodig om de radertjes van mijn verbeelding te laten draaien! Het zogeheten dinosaurusei is perfect eivormig (aja), niet magnetisch (heb ik gecontroleerd – het zou een komieke ijzerslak kunnen zijn maar dat is het dus niet) en weegt een kloeke 12 kilogram, droog aan de haak. Als ik op internet dinosaursuseieren opzoek (geef toe, je hebt wel al raardere dingen gegoogled!), dan zien die er wel heel anders uit dan wat ik hier op de kast heb liggen, dus het ei blijft in raadselen gehuld. The mists of time, and all that… Het is al 10 jaar een topstuk in onze woonkamer, en daarvoor al bijna 50 jaar in mijn grootvaders bureau.
In de tuin kijk ik geregeld of er al iets wil groeien. Er zijn narcisjes die zich vakkundig verstoppen achter ons buxusbolletje, zodat we ze van binnen niet zien. Ik heb viooltjes in bloembakken gezet, met de hulp van dochterlief. De framboos en liguster krijgen al frisse groene blaadjes en ik zie aan mijn ballerina-appelboompjes dat ze ook binnenkort zullen uitlopen! Onder de vijgenboom waar de hele winter vogeltjes kwamen eten, komen allerlei zaadjes uit. Smossers hé, die vogels. Straks heb ik een hele zonnebloemkwekerij in de tuin.
Vrijdag kreeg ik twee schattige lentecadeaus: dochterlief heeft deze week op school tuinkers gezaaid, en ze had madeliefjes geplukt en in haar boekentas gestopt voor mij. Te lief, gewoonweg!
Vrolijke equinox, liefste lezer 🙂
B-Naais
21 maart 2016 at 18:16 (9 jaar ago)O zo ongelooflijk lief van die madeliefjes! Daar smelt je toch van. Dat zijn zonde momenten waarop je denkt: ik doe het toch zo slecht niet eigenlijk ;-).
johannaowlette
21 maart 2016 at 18:50 (9 jaar ago)🙂 super super lief was dat! Inderdaad, een momentje om te koesteren!
B-Naais
21 maart 2016 at 18:17 (9 jaar ago)*zo de momenten dus ;-))