Tijd voor een biechtje: ik speel al heel lang Pokemon-games op de handheld-consoles van Nintendo. Elke keer als er een nieuwe versie verschijnt, kopen manlief en ik die trouw, gegarandeerd vele uurtjes speelplezier. We hebben al een hele collectie ondertussen! We zijn gestart rond het jaar 2002, dus een zevental jaar na de start van de Pokemon-franchise in 1995. En het blijft leuk 🙂 Ideaal op de trein, in de luchthaven, op het vliegtuig, als de film op tv toch niet zo interessant blijkt te zijn,… Ik heb zelfs foto’s van op ons huwelijk in 2006, waar ik mijn neefje help met zijn game!

Nu is er dus Pokemon Go, een app voor je smartphone, waarbij je uitgenodigd wordt om op pad te gaan en Pokemon in je eigen omgeving te vangen. De herkenningspunten van je stad of streek zoals musea, beelden en parken zijn Poke-stops en Gyms. Eitjes komen uit als je een aantal kilometer hebt gestapt. Het doel is wel duidelijk: naar buiten. Opletten in het verkeer, wel… Het is een echte hype, mensen in mijn (echte en virtuele) omgeving waar ik het niet van verwachtte, blijken opeens ook Pokemon Go te spelen en de kranten staan er vol van. Dus manlief en ik moesten dat ook eens proberen natuurlijk! Ik vind het best wel leuk, zo’n Pidgey of Weedle in de keuken 🙂 Alhoewel ik een echt Pokemon-spel wel  veel leuker vind, meer afwisseling en een verhaal dat zich ontspint.

Het geeft ook aanleiding tot grappige internet-memes (miems, geen grootmoeders). Een greep uit het aanbod!

 

Maar wel opletten he… Je gezond verstand gebruiken.