Het mondje van dochterlief heeft de afgelopen maanden weer niet stilgestaan! Hier zijn weer een paar juweeltjes die ik in mijn boekje noteerde:
- 2 jaar 9 maanden
Het heeft gevroren, ik leg uit dat we ijs van de autoruiten zullen moeten krabben. We komen buiten, de straat blinkt: ‘Je gaat ook op de straat moeten klabben!’
‘Heb je me gehoold op de aaifoon?’ (= babyfoon).
‘Helaas speculaas’, uit een prentenboek van de Sint.
’s Ochtends: ‘De pipi is misschien nog aan het slapen in mijn buikje.’
Dochterlief kan rijmen, op de kalender voor december staan groepen rijmwoorden met telkens 1 die niet rijmt, en ze kan die er steeds uithalen.
‘Hames en demes!’ = Dames en heren!
Woordenloze communicatie: manlief vraagt iets aan dochterlief maar die is net haar melkje aan het drinken. Ik zeg: steek je vinger maar op als je Ja wil zeggen. Meteen gaan twee wijsvingertjes de lucht in!
Klanken als x, ch (tsj) lukken nog niet: een check-up (bij de dokter) is een stek-up, Xavi wordt Stavi, de trein doet stoeke-stoeke.
Pop en beer krijgen een naam: beiden heten Marijke, eigenlijk Malijke. Na enkele weken hebben we door dat dit uit een Tiny-boek komt: Tiny op school.
Ik zeg: ‘kijk, babyhaartjes!’ (Kleine nieuwe haartjes). ‘Nee, ik heb mensenhaartjes!’
‘Sjinkel bells sjinkel bells.’ En de leeuw woont in de ‘sjunkel’.
De nieuwjaarsbrief wordt regelmatig eens opgezegd en nu wordt ook duidelijk waarom we al weken kusjes krijgen op onze wang, neus en haar: ‘die willen zeggen: gelukkig nieuwjaar!’
We lezen een verhaal over een mol en tonen dochterlief tijdens een wandeling echte molshopen. Tijdens een autorit enkele dagen later zien we aan een rood licht een hoop aarde van wel 1 meter hoog in het gras. Ze is dolenthousiast: ‘Kijk, wat een glote molshoop!’
In de kerstvakantie gingen we op uitstap met de trein naar Brussel.
- 2 jaar 10 maanden
‘Moeke werkt bij de Uil, papa bij de Appel en ik bij de Zon!’ Wordt niet eenmaal maar vrij vaak gezegd! Het zonnetje in huis hé 🙂
De nieuwsbrief kan op het moment suprême niet worden voorgelezen. Omie leest hem dan voor. Bij het einde zegt dochterlief: nee, het is ‘je kapoentje, Omie’! Want diegene die leest, is het kapoentje.
Ik zeg dat het in het weekend misschien zal sneeuwen. Dochterlief is enthousiast: ‘dan ga ik een sneeuwman maken!’ Toch maar uitgelegd dat het slechts een klein beetje sneeuw zal zijn…
We tanken. ‘Waarom?’ ‘Omdat we anders niet meer kunnen rijden.’ … ‘Papa je hebt teveel getankt!’ ‘Waarom denk je dat?’ ‘Omdat we harder rijden!’ (Stuk van 70 ipv 50km per uur).
Een ‘kunsterij’ is een mash-up van schilderij en kunst.
Nog kinderpraat? Hier is het te doen!