Parijs

Wakker worden op een zaterdagochtend. Als een volleerde 21e-eeuwer is het eerste wat ik doe, mijn iphone nemen en mijn mails checken. 3 mails van de krant. De eerste mail wis ik al automatisch, tot mijn brein met wat vertraging de krantenkop registreert. Gijzeling, doden, Parijs? Veel doden? De volgende mail klik ik open. Onwerkelijke woorden en beelden op het kleine schermpje. Nee, nee… Niet weer.

Vervolgens de reacties. #prayforparis en #prayforpeace hebben in mijn sociale netwerken (gelukkig) de overhand. Maar de reacties op de nieuwssites liegen er weer niet om. A beast is once again rearing its ugly head… Je hebt twee soorten mensen: een soort die met een geweer op zijn oprit gaat staan, en een soort die probeert na te denken en te helpen, al was het maar door positief te denken. Opritstaanders: that boat has sailed. De grenzen kunnen niet toe, zelfs al sluit je ze. De grenzen sluiten: 999 mensen die echt hulp nodig hebben weigeren, om 1 rotte appel tegen te houden? Die rotte appel heeft vrienden die hem er wel langs zullen helpen. Maak je geen illusies. Zelfs als elke voordeur van elk huis gesloten bleef, is terreur in deze tijd nog niet uitgesloten. We leven niet meer in de 18e eeuw toen je op een boot sprong naar een ander continent en er vanaf was.

Mensen leren niet. Nooit. In the end zijn we gewoon veredelde apen die met teveel op een kluitje zitten. Ware het niet voor mijn kind, zou ik zeggen: hier met die asteroïde, we beginnen nekeer opnieuw. Een andere DNA-combinatie mag het eens proberen, op den duur zal er wel eens een evenwichtig intelligent wezen ontstaan zeker? Onze zon heeft nog wat tijd, we kunnen nog wel een paar pogingen wagen.

Maar ik heb een kind. Dus ik moet ervoor gaan. Ik blijf geloven dat maar een minderheid van de mensen rotte appels zijn. Think positive thoughts you guys. We komen er wel.

Delen:

4 Comments on Parijs

  1. Joyce
    16 november 2015 at 17:22 (8 jaar ago)

    Ik heb me de afgelopen dagen ook al regelmatig geërgerd. Gelukkig niemand op mijn feed zien oproepen tot het sluiten van de grenzen. Ik heb blijkbaar een deftige selectie Facebookvriendjes. 🙂

    Beantwoorden
    • johannaowlette
      16 november 2015 at 20:43 (8 jaar ago)

      T is ook meer in de reacties die ik zie, als bij mijn eigen facebookvrienden. Die zijn eerder vredelievend 🙂

      Beantwoorden
  2. Inge
    16 november 2015 at 18:20 (8 jaar ago)

    De geschiedenis blijft zich maar herhalen… Wanneer zullen we het leren? Ik vrees dat het antwoord inderdaad NOOIT is. Maar ook ik blijf geloven dat het maar een minderheid is… Voor de toekomst van mijn en onze kinderen.

    Beantwoorden
    • johannaowlette
      16 november 2015 at 20:42 (8 jaar ago)

      Moeilijk he! Als we allemaal ons best doen…

      Beantwoorden

Leave a Reply

*

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Paste your AdWords Remarketing code here