Elk jaar stel ik voor mezelf een doel op in Goodreads: hoeveel boeken wil ik zeker uitlezen dit jaar? Voor 2015 was dat doel 15 (lees hier hoe ik het er vanaf bracht). Voor 2016 had ik mezelf voorgenomen 17 boeken te lezen, en ik las er 20!
Kijk, een zeer divers scala aan boeken 🙂
Toppers van het jaar
- Sand van Hugh Howey las ik deze zomer en heb ik al besproken in deze blogpost. Alles wat Hugh Howey schrijft, wordt meteen goud. Hij bouwt zijn personages en werelden op zo’n manier op, dat je wel moet meeleven, en verwerkt ook een portie maatschappijkritiek in zijn boeken die een visie vertolkt waar ik zeker kan achterstaan. Genre We can do it!
- Red Rising-trilogie van Pierce Brown: Ook deze heb ik al besproken in hetzelfde blogpostje als Sand, maar ik las ondertussen ook nog het laatste deel Morning Star en dat was een zeer bevredigend einde van de trilogie. Vol actie en onverwachte twists, en dat tegen de achtergrond van life, the universe & everything, met een Romeins sausje erover.
- Illuminae van Jay Kristoff en Amie Kaufman: deze kocht ik nadat ik bij Marcia van Oog op de toekomst las dat het één van haar favoriete boeken is. Haar blog gaat over science fiction en daarom wist ik dat ik dit boek ook wou lezen. Het stelde me niet teleur! Het verhaal heeft een behoorlijk normaal uitgangspunt: een kleine planeet wordt aangevallen. Maar het verdere verloop is bijzonder, en de layout van het boek ook. Waar Marcia zegt dat het lezen voor haar iets langer duurde, ging het bij mij net razendsnel.
Drie echte aanraders dus 🙂 Zes eigenlijk, want Red Rising is een trilogie. Ik zie duidelijke overeenkomsten: sci-fi, een zeker optimisme en maatschappijkritiek. Een psycholoog zou niet veel nodig hebben om hieruit zijn conclusies te trekken vrees ik 😀
Graag gelezen
- Children of time: weer scifi, ja 🙂 een zeer origineel uitgangspunt waarbij verschillende levensvormen elkaar treffen, gekaderd door een Generation ship-verhaal. Dit is een typische fvorm van sci-fi waar mensen op zoek gaan naar nieuwe horizonten in een groot schip, op een generaties durende reis. Dit boek pakt dat erg goed aan.
- School-idyllen van Top Naeff: tranen met tuiten heb ik bij het einde geweend! Dit boek van ruim 100 jaar oud (gepubliceerd in 1900) is een typisch schoolmeisjesboek uit die tijd, wat wij nu young adult noemen. Ik vind het super om tijdens het lezen een venstertje op 1900 te hebben. Wat was alles anders, en tegelijk waren tieners ook in de belle époque tieners… Dit boek was de inspiratie voor Joop ter Heul van Cissy van Marxveldt, één van de lievelingsboeken van Anne Frank, en daarmee weet je ook hoe ik er in godsnaam bij kwam om dit te lezen. School-idyllen is wel een echte tearjerker, ook zo typisch voor dit soort boeken, en tegelijk is het humoristisch. Vanwege de ouderdom van dit boek is het rechtenvrij geworden en kan je het dus gratis en volkomen legaal lezen op de site van de Digitale bibliotheek van de Nederlandse letteren. Dat is dan natuurlijk de originele tekst, en dat moet je er dan ook maar bijnemen, het is zowat het slang van die tijd. Tienertaal 😉 Ik vind het super. Als je het boek wel wil lezen, maar het 116-jaar oude taalgebruik niet kan uitstaan, het boek is nog steeds in druk, in de moderne spelling. Niet te geloven eigenlijk! Hoeveel boeken kunnen dat zeggen, he?
- Tambora van Philip Dröge: een non-fictie boek over een grote vulkaanuitbarsting in Indonesië in 1815. De gevolgen hiervan zijn vérstrekkend en laten zich zelfs nu nog voelen. Tegelijk is dit boek interessant en meeslepend geschreven.
- The Ocean at the end of the Lane van Neil Gaiman: Er is nog geen boek van Neil Gaiman geweest dat ik niet graag las. Ook dit boek was weer een schot in de roos. het is het verhaal van een klein jongetje dat op het platteland opgroeit maar te maken krijgt maar een wrede nanny. Gelukkig krijgt hij hulp.
De andere boeken waren zeker ook meer dan goed. Ik heb dit jaar geen tegenvaller gelezen. Eén keer ben ik begonnen in een slechter boek maar toen ben ik gewoon gestopt. Maestra was duidelijk niets voor mij, al spreken de verkoopscijfers en het grote publiek me tegen.
Lezen, dat is voedsel voor de geest hé. Ik heb nog een heel aantal boeken klaarliggen die ik graag zou lezen. Nu wat meer tijd. Of beter kunnen kiezen wat ik wil doen met de uren in een dag 🙂
