Het goede voornemen om aan mijn conditie te werken houdt stand! Ik ben net terug van een loopje door de velden en mooie wijken van Temse. Een tourtje van 4,5 km op 30 minuten. Geen grote afstand, maar goed genoeg. Dit weekend was de tour behoorlijk kleiner, amper 2,5 km. Blijkbaar was ik nog niet volledig gerecupereerd van de zaalvoetbalwedstrijd 2 dagen daarvoor; een wedstrijd die ik niet gauw zal vergeten.
Het was namelijk de allerlaatste wedstrijd met ons huidig ploegje. Volgend jaar fusioneren we met een andere ploeg uit de eerste reeks. Zowel wij, als de anderen hadden het laatste jaar te weinig speelsters om het beste uit onze ploeg te halen. Dus een fusie was een logische stap. En hoewel ik enorm uitkijk naar dit nieuwe avontuur, brengt het ook een zweem van droefheid met zich mee. Dit is het einde van de ploeg die ik meer dan 15 jaar geleden mee heb opgericht.
Jef was mijn trainer vanaf de dag dat ik begon te voetballen. Hij heeft me weten opgroeien, ik heb hem weten ouder worden. Zijn enthousiasme en liefde voor de sport bleven al die jaren zo aanstekelijk. Jammer genoeg hebben we begin dit jaar afscheid moeten nemen van hem. Het bracht een soort leegte in de ploeg die niet meer opgevuld kon worden.  Toen we vorige donderdag de beker (Schaal van de Secretaris) hadden gewonnen met een verpletterende 10-1, konden we niet anders dan onze beker opdragen aan hem. Jef, deze is voor jou.