Op de één of andere manier heb ik een verzameling nagellak aangelegd, zonder eigenlijk vaak mijn nagels echt te lakken. Ja, mijn tenen krijgen een leuk kleurtje in de zomermaanden, maar mijn handen echt niet vaak. Na één dag is gewone lak al beschadigd. Mijn nagels professioneel laten manicuren is ook niet mijn ding. Maar toch volg ik op Pinterest en Instagram nagellak-fans en kan ik een nieuw kleurtje of een nieuw trucje niet weerstaan. 
Groot was mijn vreugde toen ik de dotting tool ontdekte! Een goedkoop dingetje: het is net een pennetje met aan weerszijden een bolletje, waar je stipjes mee kan zetten. Ik heb eentje van Essence, maar ik zag op Pinterest dat je je eigen dotting tool kan maken met bijvoorbeeld een kopspeldje dat je in de gom van een potlood prikt. Typical me om dat de avond na mijn trotse aankoop te ontdekken 🙂 Pinterest kon me algauw inspireren tot een polkadot manicure. Ik probeerde er eerst eentje in confetti-kleurtjes, heel vrolijk! En het fijne eraan is: je kan deze lak makkelijk vijf dagen laten zitten, dan zijn er wel al beschadigingen maar het valt nauwelijks op en is ook heel makkelijk te retoucheren. Omdat beelden meer zeggen dan woorden: hier zie je hoe ik te werk gegaan ben! 
De dotting tool van Essence en de kleurtjes die ik koos, één maal Only you (ICI Paris XL) – Folliage en drie maal Catrice: Iron Mermaiden, The Armee Glow en My Café au Lait at the Nôtre Dame. Fantastische namen! Nog een reden om nagellak te kopen 🙂 Het plastic dekseltje is ideaal voor drupjes nagellak, die er, als ze droog zijn, gewoon afgepeld kunnen worden. In een vorig leven was het een Pringles-dekseltje: Once you pop, you can’t stop! 
Eerst een basislaagje (van Hema). Dit beschermt je nagels ook tegen verkleuring als je donkere nagellak gebruikt. 
En dan stippelen maar. Moeilijk is het niet, gewoon traag te werk gaan en dan lukt het, ook met je ‘andere’ hand. 
Nog een laagje kleurloze nagellak erover en klaar! Weer een vijftal dagen grappige nageltjes.
juni 2015 archive
Eerste loopje
categories: Sport
Al vele jaren begin ik op het einde van de zomer mezelf klaar te stomen voor het nieuwe voetbalseizoen door af en toe te gaan lopen. Of dat was dan toch altijd het voornemen. Erg lang hield ik die conditietrainingen niet vol. Na een paar zomermaanden stil te liggen, bleef er niets meer over van mijn goeie conditie, waardoor ik telkens vanaf nul moest herbeginnen. Dit vond ik behoorlijk demotiverend. Dus na een paar loopjes gaf ik het dan ook meestal op.
Dit jaar gooi ik het over een andere boeg! Ik ga van in het begin mijn conditie verder onderhouden (of dat ga ik toch proberen). Gisteren ben ik vol goede moed begonnen aan mijn eerste loopje, samen met mijn wederhelft. Het doel was om 4 km te lopen, wat ik eigenlijk al heel veel vond. Het is uiteindelijk 4,8 km geworden, op 34 minuten! En eigenlijk zonder al te veel moeite. Mijn onderbenen begon ik wat te voelen, maar ik heb geen enkel moment de nood gehad om te stoppen. Wat ik op zich al een mooie overwinning vond. En op het einde kon er zelfs nog een klein spurtje af! Volgens Strava heb ik 404 calorieën verbrand, het equivalent van twee roomijsjes. Ik begin alvast met eentje!
Maar dat was niet de bedoeling zeker? 🙂
Wekelijkse inspiratie
Wait But Why schrijft vaak over thema’s die me boeien. Zijn meest recente artikel gaat over Tesla, een firma van Elon Musk, ook wel gekend als The Real Life Iron Man. De man heeft het tot zijn missie gemaakt om de mensheid te helpen. Hij werkt aan een ruimteprogramma, SpaceX, zodat we andere planeten kunnen koloniseren, dat vindt de science fiction-fan in mij schitterend. En hij wil de elektrische auto, batterijen en laadpalen veralgemenen zodat we de klimaatopwarming kunnen tegenhouden, en dat vindt het geitenwollensokken-meisje in mij fantastisch. Elon Musk zal een even grote naam worden als Newton of Edison of Einstein. Het is geen makkelijk artikel (het is ook behoorlijk lang) maar het is met humor geschreven, door iemand die net als de meeste mensen geen of weinig voorkennis over de onderwerpen heeft, maar wel interesse. De rest van de blog is ook de moeite, onder andere over Noord Korea, artificiële intelligentie en babynamen.
Verder dacht ik deze week na over:
Hoe geef ik geld cadeau op een originele manier? Ik heb al wat ideeën verstopt op een geheim Pinterest-bord. Geheim, want anders is de verrassing er gauw af. Maar ik ben op zoek naar nog meer ideetjes! Suggesties welkom!
Ergonomisch babydragen (in mijn geval peuterdragen). Oh, de prachtige stoffen van Oscha! En nu nog leren met een doek dragen 🙂
Naaien: alweer prachtige stoffen, nu van Kokka. Ze hebben ook stofjes met de Moomins, van de Finse schrijfster en illustratrice Tove Jansson. Nog zo’n favoriet van mij!
One pot pasta
Ah, Pinterest! Een onuitputtelijke bron van ideeën over, ja, over alles wat je kan bedenken eigenlijk. De naam komt van interessante items die je kan ‘pinnen’ op een virtueel moodboard. Vaak blijft het daarbij… Maar af en toe voeg ik de daad bij het woord! Ik maakte recent al mug cakes, breide een muts voor dochterlief (2 zelfs, eentje te klein en eentje juist), en ook het topje waarover ik hier al schreef, is rechtstreeks schatplichtig aan Pinterest. Zaterdag ben ik weer eens tot actie overgegaan, en heb ik een receptje geprobeerd dat ik al regelmatig zag terugkomen: one pot pasta. Het is exact zoals het klinkt!
De ingrediënten zijn eenvoudig: 250 gram spaghetti, kerstomaatjes, look, sjalot, wat diepgevroren spinazie en basilicum, grillworst, peper en zout. Het Amerikaanse recept vroeg Andouille als worst, maar recepten zijn er om naar je hand te zetten, of niet soms?
Voeg de ingrediënten samen in een kookpot, giet er 3 cups water bij, breng aan de kook en laat zachtjes pruttelen gedurende 10, 12 minuten. De pasta is gaar, het water is bijna allemaal weg, de tomaatjes zijn stukgekookt tot een lichte saus, gebonden door het zetmeel van de spaghetti. Succes!
Update
Ondertussen zijn we al geoefende one pot pasta-makers! Dat staat hier zeker twee keer per maand op het menu, op van die drukke dagen dat ik eigenlijk geen zin of tijd heb om te koken. Nog steeds met grillworst en kerstomaatjes, maar nu ook met een flinke portie broccoli erbij. Trouwe lezers weten dat ik groenten hoog in het vaandel draag. Ik gebruik ook onze favoriete pasta: Penne piccolini van Barilla, klaar op zes minuten en geschikt voor kindermondjes zonder doorsnijden.
Ook maak ik de one pot pasta niet meer op het fornuis klaar, waar je moet bijstaan en roeren en alles waar drukbezette moeders geen tijd voor hebben. Ik maak dit nu klaar in de microgolfoven. Ik gebruik daarvoor mijn Ultrapro 3,5 liter van Tupperware (nee, Tupperware sponsort me niet!).
Onderaan gaat de pasta. Ik hak de look en sjalot in mijn kleine hakker Extra Chef (al eveneens van mijn niet-sponsor Tupperware 😉 ) en dat potje vul ik anderhalf keer met water om over de pasta en look & sjalot te gieten. Dan kerstomaatjes erover, die ik inprik (wie heeft er tijd om ze in twee te snijden?). Vervolgens gaat de grillworst erbij in kleine blokjes, peper en zout erbij en even roeren. Daarna een laag broccoliroosjes, al dan niet uit de diepvries: die mogen stomen dus dan roer ik niet meer.
2 keer 8 minuten (iets minder als je diepvriesbroccoli gebruikt, ondervind ik) op 900 watt en klaar! Nog versgeraspte parmezan erbij en een punt erbij op je vlijtige-gezond-kokende-moeder-spaarkaart!
The team
Op 1 juni waren we te gast op de avant-première van de eerste 2 afleveringen van The Team, een nieuwe Nordic Noir-serie die eerst via telenet te zien zal zijn, daarna op DVD zal uitkomen en in het najaar ook op VTM getoond zal worden.
Het bijzondere aan deze serie is de internationale samenwerking in meerdere betekenissen: de productie van de serie gebeurde in verschillende landen, met een cast uit Duitsland, Denemarken en België, en ook achter de schermen was het werk verdeeld over deze landen.
Het verhaal van de serie en de setting zijn logischerwijze ook internationaal. We vlogen meteen heen en weer, tussen niet alleen Duitsland, Denemarken en België maar ook Oostenrijk en Zwitserland. Even een tipje van de sluier oplichten: op 3 dagen tijd gebeuren er in 3 landen 3 moorden met dezelfde brute en opvallende werkwijze. Europol komt in actie: de agenten van België (onze eigen Veerle Baetens), Denemarken(Lars Mikkelsen) en Duitsland (Jasmin Gerat) moeten de koppen samensteken.
De eerste 2 afleveringen smaakten absoluut naar meer. De sfeer is grimmig, het geweld is expliciet. Maar de speurders zijn echte mensen en bij elke plotwending raak je meer verstrikt in het web. Verschillende verhaallijnen kruisen elkaar, en als kijker tast je echt in het duister: wat is er nu gebeurd? Wie zou erachter zitten? Wij kijken al uit naar het vervolg!
De trailer kan je hier bekijken.
Leuk extraatje: de titeltrack is geleverd door Intergalactic Lovers: Northern Rd. van hun album Little Heavy Burdens.