Archive of ‘Tuin’ category

Wekelijkse inspiratie – Vogeltjes voederen

Het wordt kouder, het wordt blijkbaar eindelijk winter. Reden te meer om de vogeltjes in de tuin te voederen. Ik geef al eten aan de vogeltjes sinds ik ergens in de herfst een nieuwsbrief van Natuurpunt kreeg: het hoeft niet te vriezen om te beginnen met graantjes en pitjes te geven. Als je in de herfst start, weten de gevederde vriendjes dat ze in jouw tuin steeds terecht kunnen.Ook in een stadstuintje als het onze kan je prima vogeltjes voederen.

tuin Wekelijkse inspiratie - Vogeltjes voederen

  • Wat geef ik aan onze vogels?

Die broodkorstjes die ik dagelijks vind in dochterliefs brooddoos, de kruimels van op tafel, zonnebloempitjes en pindanootjes die ik in de winkel koop (voor vogels, dus zeker niet gezouten). Ik snijd regelmatig eens een appel in twee helften en die leg ik er ook bij. Een vetbolletje hangt ook in onze tuin, en een slinger ongepelde pindanoten.

  • Waar voeder ik?

Brood en appel leg ik op de grond, op een geplaveid stukje (niet in het gras). In onze vijgenboom hangt een voederhuisje voor zaadjes en nootjes, en een houdertje voor vetbolletjes. De slinger ongepelde pindanoten hangt ook in de vijgenboom.

huisje Wekelijkse inspiratie - Vogeltjes voederen

  • Wie komt erop af?

Op de grond komen merels (die lusten graag appel), kauwen, duiven en eksters. De grote vogels dus. In de boom zien we pimpelmeesjes, koolmeesjes, vinkjes, af en toe eens een roodborstje, heggemus of winterkoninkje en in de herfst zag ik ook staartmeesjes.

appel-2 Wekelijkse inspiratie - Vogeltjes voederen

Een onscherp fotootje, van achter glas en ingezoomd: achter de bloempot in het midden zie je het kopje van een merel bij het stuk appel.

Ik heb twee handige natuurboekjes, 1 met tekeningen en 1 met foto’s, want ik ben wel benieuwd naar wie ik in de tuin te gast heb. Dochterlief vindt vogels in de tuin ook erg leuk, ze was nog heel klein toen we al voor het raam stonden te kijken. Ze heeft het niet zo op de grote vogels, sinds een paar kauwen vorige winter met het nodige geweld probeerden in te breken in het voederhuisje voor de kleintjes.

Meer informatie bij Natuurpunt: klik hier!

 

Delen:

De moestuin

Het is ondertussen weer enkele maanden geleden dat we de eerste zaadjes geplant hebben in onze moestuin en wat hebben we er al van kunnen smullen!

We zijn gestart met enkele zakken potgrond, zakjes met zaden en een houten bak in elkaar getimmerd door de man des huizes. De bieslook, basilicum en peterselie (vlnr) hadden we binnen gekweekt in potten. Zo was onze bak toch al een beetje opgevuld.
20150517_172026-e1438618790345-300x283 De moestuin20150517_181953-e1438618873282-259x300 De moestuin
Een beetje later zag het er zo uit :
20150528_140420-300x169 De moestuin
Nog een beetje later zo :
20150609_165529-300x169 De moestuin
Als je goed kijkt begin je al te zien wat er allemaal staat. We waren het eigenlijk zelf een beetje vergeten wat waar precies geplant was. Volgende keer moeten we er dus zeker naamplaatjes bijzetten. Lesje geleerd.
20150617_171657-300x169 De moestuin
Van links naar rechts : bieslook/basilicum/peterselie – radijzen – rucola – wortels – spinazie.
Nog een beetje later zag het er zo uit :
20150620_115434-300x169 De moestuin
En daarna is de moestuin behoorlijk overwoekerd! 🙂 Maar we hebben wel genoten van zijn vruchten. Onze eerste oogst waren de radijsjes. Hoewel, een verkleinwoord is hier niet echt nodig… Zeg maar radijzen! Wat een joekels waren dat.
20150620_115258-300x169 De moestuin   20150620_120332-e1438617013352-300x234 De moestuin
De rucola hebben we geregeld gebruikt voor slaatjes bij de bbq (met kerstomaatjes, een beetje verse basilicum, peper en wat olijfolie erover yummmmy). De spinazie hebben we ingevroren (daar ben ik nu zelf niet zo zot van).

Ondertussen zijn we ook gestart met aardbeien, maar die weigeren nog even te groeien…
De spinazie heeft plaats gemaakt voor enkele paprikaplanten. Al is het daar nog wachten op de paprika’s zelf. Maar de plantjes zien er toch al stevig en mooi uit!20150803_173623-300x169 De moestuin

Delen:

Het meisje in de trein

Één van de voordelen van te werken bij de uil is dat er van ons verwacht wordt dat we nieuwe trends in het boekenvak opmerken en nauw opvolgen. Het boek dat de laatste dagen voor heel wat ophef zorgt, is: Het meisje in de trein. Het thrillerdebuut van Paula Hawkins waarvan de filmrechten reeds verkocht zijn aan DreamWorks.

Rachel neemt elke ochtend dezelfde trein. Elke dag hobbelt ze over het spoor, langs een rij charmante huizen in een buitenwijk van Londen, en stopt daar altijd voor hetzelfde rode sein. Zo kijkt ze elke ochtend naar een stel dat op hun terras ontbijt. Ze heeft inmiddels het gevoel dat ze hen persoonlijk kent en noemt hen ‘Jess en Jason’. Hun leven – in Rachels ogen – is perfect. Een beetje zoals haar eigen leven dat ooit was.

Op een dag ziet ze iets vreemds in hun tuin. De trein rijdt gewoon weer door, maar voor Rachel verandert alles. Niet in staat om het voor zichzelf te houden, stapt ze naar de politie met haar verhaal, wanneer blijkt dat ‘Jess’ vermist wordt. Hiermee raakt ze niet alleen verwikkeld in de gebeurtenissen die volgen, maar ook in de levens van iedereen die erbij betrokken is. Maar wie is er te vertrouwen? Heeft ze meer kwaad dan goed gedaan door zich met deze zaak te bemoeien?

Klinkt niet slecht. Ik ben alvast geboeid en besluit om het een kans te geven. Op een zonnige feestdag begin ik eraan.

wpid-20150514_100434 Het meisje in de trein

Het begint nogal weemoedig, maar eens vertrokken is het moeilijk om het boek neer te leggen. Een pageturner is het zeker wel. Het hoofdpersonage Rachel spreekt me nochtans niet meteen aan. Nadat haar man haar verlaten heeft voor een andere vrouw, verdrinkt ze haar verdriet en laat ze zich helemaal gaan in het negativisme. Echt vrolijk word je er niet van… (Gelukkig schijnt de zon en blijft mijn eigen goed humeur toch onaangetast ;-))
Van zodra Jess/Megan verdwijnt, word je pas echt in het verhaal gezogen. Je wordt constant op het verkeerde been gezet wie de dader zou kunnen zijn.

Als je zin hebt in een psychologische thriller is het boek zeker aan te raden. De trieste mindset en het alcoholisme doen me soms wat denken aan de stijl van Stephen King. Maar of het nu echt de hype waard is?
Niet echt…

Delen:

1 2

Paste your AdWords Remarketing code here