Na lang twijfelen heb ik (al een beetje voor mijn verjaardag eind september) de 2 luxueus uitgegeven omnibussen van The Sandman van Neil Gaiman gekocht, één van mijn allerfavorietste schrijvers, waar ik onlangs nog over schreef. The Sandman is een 75-delige comicreeks van Vertigo (onderdeel van DC Comics, specifiek voor de meer volwassen comics) die liep van 1989 tot 1996 en die als één van de eerste strips op de New York Times Best seller list stond, samen met Maus, Watchmen (die twee staan ook in de boekenkast bij ons) en The Dark Knight returns. Het feit dat een reeks nog steeds herdrukt wordt, wil al wat zeggen, en ik was zo nieuwsgierig naar de stripreeks waar ik al zoveel over gehoord had, dat ik de sprong maar waagde en de investering deed. Het was een beetje nu of nooit: er is momenteel een heel mooie omnibus-editie op de markt – en ik weet heel goed dat boeken een beperkte levensduur hebben. Op is vaak ook echt op, en er is geen garantie dat er een volgende druk komt. Twee zeer lijvige, mooi ingebonden boeken met lederlook, zilverfolie, en zwart op snee, liggen nu dus op een stevig tafeltje te blinken. Om ze te lezen moet ik ze op een kussen op mijn schoot leggen 🙂

Het hoofdpersonage is Dream (de Sandman in levende lijve), die door mensen opgeroepen en gevangen gezet wordt met een occult ritueel. Hij komt na 70 jaar vrij, neemt wraak op zijn cipiers en probeert zijn koninkrijk te herstellen – niet alleen de fouten die in de afgelopen decennia tijdens zijn afwezigheid gemaakt zijn, maar ook feiten en gewoontes van soms miljoenen jaren terug. Gedurende het verhaal maken we kennis met zijn wereld, en de andere Endless: Destiny, Death, Desire, Despair, Delirium (die ooit Delight was) en Destruction (die zijn taken niet meer opneemt).

De serie begint als een horror-strip , maar verandert geleidelijk aan naar een fantasy-reeks, met veel aandacht voor klassieke en hedendaagse mythologie, één van de sterktes van Neil Gaiman. Er zijn een aantal grotere verhaallijnen, maar ook wel verhalen die meer op zichzelf staan. Zoals dit: Dream bestelt een aantal toneelstukken bij Shakespeare, waaronder (tromgeroffel) A Midsummer Night’s Dream, en hij laat Will’s troep het stuk brengen voor Auberon en Titania, en heel hun hofhouding.

Ik heb de eerste kolos uitgelezen en ben begonnen in de tweede, en de reeks bevalt me erg goed! De verhalen bevatten enkel van Neil’s favoriete thema’s en onderwerpen, het is spannend (er zijn mooie dromen maar er zijn ook… nachtmerries…), de tekenstijl is de typisch Amerikaanse comicstijl en die past ook goed bij het verhaal. Dream was in het begin wat hooghartig maar wordt steeds meer menselijk – we zullen zien waar dat heengaat!