Owlette: nachtuil, uilskuiken
Enkele maanden geleden zag ik het voor het eerst: punchen. Op de instagramfeed van The Joyful Punch zag ik frisse borduurontwerpen in een leuke techniek. Dit filmpje komt van hun pagina: onder je ogen ontstaat een vrolijk reliëf van bobbelige steekjes, geprikt met een speciale naald.
Dat leek ons wel iets voor onze Femmadammen! (meer…)
Een primeur voor België! Wij nodigden Nienke van Stipstijl uit om bij ons een workshop te komen geven. Stipstijl is in Nederland een heuse trend: het beschilderen van keramiek met polkadots en stippen. De voorbeelden op Nienkes Instagramfeed deden onze vingers jeuken: dit wilden wij ook doen! (meer…)
Een rondvraag vorig jaar toonde aan dat een heel aantal van onze Femmadammen al een set om te zeefdrukken van Bobbinhood kochten. Niet iedereen had die al uit de doos durven halen 🙂 Dus we dachten: tijd voor een workshop! Wendy en ik volgden deze lente samen de workshop en kochten toen ook het materiaal aan. Ondertussen hebben we zelf al wat ervaring met deze DIY zeefdrukset.
Nekeer een specialleke… Ik tekende voor onze Femmaleden een handleiding uit! (meer…)
Lang, lang geleden, toen de dieren nog konden spreken… Was er eens een stofje dat tot mijn verbeelding sprak: Vintage Kitten van Bambiblauw. Het is een bruine print met zwarte poesjes op. Ik vond het een wat moeilijke stof: volwassen kleuren, een grote print ook, maar wel speelgoedpoesjes. Ik vond het moeilijk om te zien voor wie deze stof nu geschikt was: voor mij of voor dochterlief? Vandaar dat het een hele tijd duurde eer ik ook de stap zette. Maar op een gegeven moment zag ik op een facebookgroepje een damesjurk uit Vintage Kitten, en dat was het moment dat ik dacht: ok, nu zie ik het! Toen bestelde ik toch de stof (in tricot en katoen) en ging ik op zoek naar een patroon.
Imani van La Maison Victor is een makkelijk patroon: een kleedje met aangeknipte vleermuismouwen. We maakten het in twee sessies van het Naaicafé met onze Femmadammen, onder begeleiding van Anneke Van den Bonne. Ik gebruikte de tricot-versie van Vintage Kitten. Dochterlief wil nu natuurlijk dolgraag ook een poezenkleedje! Het is wel super als je kind je naaisels apprecieert 🙂 Hopelijk mag dat nog lang zo blijven!
Ik paste niets aan aan het patroon. Gewoon goed opletten hoe je de patroondelen op de print legt, dat is wel belangrijk met een print als deze! Het kleedje is aangenaam om te dragen dus ik ben blij 🙂 Op de site van Bambiblauw staat dat Vintage Kitten mooi is met zwart, bruin en geel, maar ik vind blauw er ook erg mooi bij.
Stempels maken: dochterlief snapte niet waarom ik daar een les voor zou willen volgen, dat is toch papgemakkelijk? Stempel in de inkt, poef poef poef, stempels op papier! Dat is toch zo? Stempels zijn een leuke, snelle en makkelijke manier om je snail mail, cadeautjes, fotoboek, bullet journal en nog veel meer te versieren. Nog leuker is het om gepersonaliseerde stempels te gebruiken! Die leerde Sophie van .tonBouton ons maken tijdens een Femmadammen-workshop.
Sophie had erg veel inspirerend materiaal mee, en zelf had ik een bord op Pinterest gemaakt. We leerden overal stempels in zien: probeer meer op vlakken te letten dan op lijnen!
Ik wist eigenlijk al goed wat ik wou maken: een modulaire cactus-stempel 🙂 Ik bedoel dat ik de pot, cactus-stukken en bloem als aparte stempels wou, zodat ik elke keer een unieke cactus zou kunnen stempelen.
Dat legde Sophie ons heel goed uit. Iedere deelneemster kreeg een setje om mee aan de slag te gaan: een boekje met inspiratie en uitleg, een guts-setje, twee zachte gommen, een inktkussentje, leuke papiertjes, een kladblad en een kalkpapiertje. Het mesje, potlood en snijmatje moesten we zelf meebrengen.
Met het mesje snijd je gewoon de gom op maat 🙂 Je tekent eerst je ontwerp op het kalkpapiertje (wie wil mag overtekenen), dat leg je op de gom en je wrijft om de tekening over te zetten.
En daarna is het tijd om de tekening uit te snijden met de guts! Tegen mijn verwachtingen in ging dit heel vlot en soepel, en de guts is ook niet zo razend scherp, al kan het toch wel gevaarlijk zijn als je met volle kracht uitschiet. Een zekere voorzichtigheid blijft geboden en een echte kleuteractiviteit is het toch ook niet. Het is een fijn werkje dat wat concentratie vraagt en eigenlijk best meditatief is. Je ziet hoe een glad oppervlak onder je vingers in een stempel verandert. Ik snap wel wat Sophie zegt: dit kan (alweer) een verslavende hobby zijn!
Ik begon met de cactus-stempeltjes. Een groter bolletje en een kleintje, een bloempje en een bloempot: hiermee kan ik veel vensterbanken volstempelen! Met de rest van mijn eerste gom maakte ik 3 driehoekjes voor een vlaggenlijn. Daarna dacht ik: nu mag het wel wat moeilijker. Een klein vogeltje, lekker kerstig… Hier heb ik wel een voorbeeld van Pinterest nagetekend, zo’n vogeltje schud ik niet zo direct uit mijn mouw! Dit was al wat fijner werk en het luistert ook nauwer, zotte cactussen vind ik geen probleem maar een vogeltje met constructiefouten zou ik niet kunnen goedpraten voor mezelf. Maar het lukte, zachtjesaan.
En ook de andere Femmadammen maakten superleuke stempels! Diertjes, wantjes, sneeuwvlokjes, snoepjes,… Het is weer zo super om te zien hoe iedereen daarmee omgaat en hoe je ziet dat iedereen toch weer een eigen unieke stijl heeft. Ik denk dat er bij velen een nieuwe hobby is ontstaan!
Op 22 november organiseerden we met Femmadammen Dendermonde een workshop Bullet journaling. Bullet journal of Bujo is al een hele tijd een trend. Kelly van Tales of the Crib schreef er een boek over en geeft hier nog eens kort wat uitleg met veel interessante links. De tijd was dus rijp voor een Femma-workshop, zeker met een nieuw jaar in aantocht. Kwestie van 2018 in te zetten met inspiratie voor organisatie!
Al een hele tijd speel ik met het idee om ook aan een bullet journal te beginnen. Ik heb Kelly’s boek liggen, ik heb allerhande leuke pennetjes en washitape, ik heb zelfs fluo pastelstiften! Maar toch begon ik er maar niet aan… Ik had duidelijk nog een zetje nodig!
Tijd voor Veerle Valaert van Quillet om mij en een groepje van 8 Femmadammen te overtuigen! Veerle is auteur van het boek #Levenkanjeleren en ze is bedrijfspsychologe, gespecialiseerd in coaching rond time management en organiseren. Onze workshop ging dan ook vooral over waarom je een bujo zou starten, en minder over het praktische van welke pagina voor wat te gebruiken. Net dat maakte onze avond heel interessant voor mij! Het praktische vind je ook heel makkelijk in een boekje terug, of online. Veerle begon de workshop met te stellen dat een bujo geen agenda is. Het is een boek waarin je je todo’s verzamelt en prioriteiten stelt.
Veerle legde ons de redenen uit om een bujo te starten:
Whoa, dat klinkt wel heftig. Kan een veredelde agenda of dagboek ons gelukkiger maken? Wellicht wel. Veerle vroeg ons na te denken over wat ons energie geeft, wat ons gelukkig maakt. Hier koppel je doelen aan, in de vorm van een roos, schietschijf of wat prozaïscher, een pizza. Die zijn verdeeld in 12 punten: voor elke maand één. Als je in die maand iets gedaan hebt om jouw doel te benaderen, mag je een vakje kleuren. Dat kan je echt een gevoel van voldoening geven, of je doen inzien dat je gekozen doel je toch niet zo nauw aan het hart ligt als je dacht. Misschien moet je eerst een ander doel kiezen om daarna naar het volgende te gaan.
Dit was best een intensief stukje van de workshop waar we flink wat tijd aan besteedden. Je wordt wat met je neus op de feiten gedrukt. Wat is belangrijk in je leven? Wat doe je graag, wat kan je beter, wat zou je willen dat nu misschien telkens ondergesneeuwd raakt? Je kan een soort mind map maken om die doelen te identificeren.
Er zijn doelen die het gevolg zijn van een rol. Ik ben moeke, vrouw, vriendin, blogster. Er zijn ook doelen die voortkomen uit dromen en wensen. Dan zijn er ook doelen die je, als je eerlijk bent met jezelf, beter zou kunnen doen. En als laatste zijn er doelen die jou energie geven. Je moet niet teveel doelen stellen: maximaal 12. De bedoeling is ook om je doelen niet al te concreet te maken. Ik kan bijvoorbeeld beter ‘creatief zijn’ als doel nemen dan ‘naaien’. Je ziet, hierover moet je wel wat nadenken!
Als laatste onderdeel legde Veerle ons kort de basispagina’s van een bullet journal uit.
Die vier pagina’s zijn eigenlijk standaard voor een bullet journal. Dan is er het hoofddeel van je bujo:
En, ga ik nu aan de slag? Ja, nu ben ik het toch wel echt van plan. Eerst eens nadenken over mijn doelen 🙂
Als afsluiter van de zomer organiseerden Wendy, Evy en ik een uitstapje naar Antwerpen voor onze Femmadammen. In de voormiddag hadden we een workshop smartphonefotografie, daarna gingen we lunchen en shoppen. De weergoden waren ons in de voormiddag niet zo supergoed gezind, gelukkig draaiden ze wel nog wat bij in de loop van de dag. We gingen met de trein, de conducteur dacht dat we Ferme Madammen waren 😀
In Antwerpen wandelden we over de Meir (in de regen) naar Maurice Coffee & Knits, de koffiezaak en winkel van Véronique Leysen. Daar hadden we afgesproken met Vicky Bogaert, auteur van het boek Iedereen smartphonefotograaf. Ze is professionele fotografe, maar wie denkt dat ze wel zou neerkijken op foto’s maken met je gsm, dat is dus niet zo!
We leerden heel erg veel bij gedurende de twee uurtjes dat we met Vicky aan tafel zaten.
Later dit jaar verschijnt het nieuwe boek van Vicky: De Phonetograaf. Ik ben er benieuwd naar! Vicky heeft ons erg enthousiast gemaakt en ons veel bijgeleerd. De twee uurtjes vlogen voorbij.
Aan de Groenplaats is een foodmarket, zoals elke zichzelf respecterende hippe stad er tegenwoordig één heeft. Wij gingen Mercado binnen omdat we hier samen konden eten terwijl iedereen toch helemaal vrij was om zelf te kiezen. Ik at dim sum en als dessertje een bubble waffle met chocoladesaus 🙂
Onze shopping-tour leidde ons naar de Nationalestraat:
En tot slot nog een drankje bij de Wasbar. Van shoppen en wandelen en babbelen word je moe en dorstig 🙂 We hadden een superfijne dag, en we hebben al ideetjes voor een herhaling! Er zijn nog zoveel adresjes die we met elkaar willen delen.
Deze blog verschijnt ook op Femma.
2017 is het jaar van de kleur groen en van botanica. Instagram barst van de interieurfoto’s met de pannenkoekenplant (Pilea peperomioides), de vingerplant (Monstera deliciosa) en allerlei cactussen. Een luchtplantje, airplant of phyt hoort daar zeker bij.
Nu heb ik in huis niet zo’n heel groene vingers. In de tuin gaat het iets beter, die planten trekken al wat meer hun plan. Maar ik heb wel graag groen in huis! Sommige planten heb ik al heel wat jaren maar de meeste zijn wel anoniem. Het zijn vaak gestekte of gekregen plantjes die het sterkste blijken te zijn. Ik kreeg een paar maanden geleden van een vriendin ook een Pilea-baby, en deelde op mijn beurt ook al 2 stekjes uit.
En sinds vorige week heb ik ook mijn eigen luchtplantje! Een grappig plantje, dat zonder potje, aarde of vaasje overleeft. Wat is dat nu eigenlijk? Het is een plantje dat met lucht en waterdamp voldoende heeft om te groeien en te bloeien. Soms groeien ze op andere planten, maar zonder te parasiteren. Soms groeien ze op bewegende duinen (dan is het wel interessant dat je niet met worteltjes vastzit). De wetenschappelijke naam is aerophyt. Volgens de informatie die ik terugvond blijven ze vrij klein. Er zijn verschillende soorten maar veel groter dan 20 centimeter in doorsnede worden ze blijkbaar niet. Er zijn duidelijk limieten aan hoe groot je op lucht en nevel kan worden 🙂
Voor tips rond verzorging kan je hier klikken. Het belangrijkste is dat je ze niet echt water geeft maar af en toe met de plantenspuit benevelt of eens onderdompelt en weer laat drogen. Maar ik moest toch eens opzoeken wat ik moest doen toen bleek dat mijn luchtplantje plots een bloem bleek te hebben! Blijkbaar niet veel: de plant tijdelijk niet benevelen en de bloem mag je verwijderen of laten opdrogen na de bloei. Phytjes krijgen trouwens ook scheutjes, die je kan laten hangen of die je kan scheiden van de grote plant. De plant kan trouwens 20 jaar leven!
Eind juli waren we met de Femmadammen te gast op Café Jardin, het zomercafé van het cultureel centrum Belgica en City Sounds in Dendermonde. Dat is een mooie tuin en elk jaar is Café Jardin erg gezellig. We mochten op de Ladies’ Night een standje opzetten en besloten een mini-workshop te organiseren: een hanger voor een luchtplantje.
Het hangertje is een soort himmeli, een geometrisch figuurtje van buisjes, verbonden door een touwtje. Wij gebruikten ikea-rietjes, mooi en goedkoop. Er zijn erg veel soorten himmeli-hangertjes. Ik maakte deze, de handleiding komt van Pinterest. Die is al iets ingewikkelder maar het valt best wel mee.
Ik ben er alleszins blij mee. Ik heb mijn hangertje opgehangen aan het raam in onze slaapkamer. Wie weet, als er scheutjes aan mijn luchtplantje komen kan ik nog himmeli’s maken 🙂
De laatste tijd is macramé weer in de mode. Zoals de plantenhangers uit de jaren ’70, inderdaad! In de boho-trend past dat wel, en aangezien botanica ook zeer in zijn (in gin, op textiel en ook als kamerplant), komt een macramé plantenhanger dus weer van pas. Tijd voor een workshop voor onze Femmadammen, dachten wij!
Op één van de heetste avonden van de vroege zomer zaten we paraat. Wendy en Evy waren ons voorgegaan en hadden elk een macramé plantenhanger geknoopt op basis van een patroon van Veritas. Op de foto hierboven zie je het werk van Evy. Ze hadden ook voor het materiaal gezorgd: plastic cache-pots, dik Zpaghetti-garen en fijner macramé-koord van Hoooked, en voor iedereen een magazine Home van Veritas. Hier staan heel wat projecten in, waaronder een zestal plantenhangers.
We kozen ons plantenhanger-model en konden beginnen met draden knippen. Ik koos model Flor, en donkerblauwe Zpaghetti. Het is wel wat alsof je worstelt met een octopus: 8 x 4 meter had ik nodig! Er zijn ook projecten met nog meer draden 🙂
Het knopen kwam heel snel terug: het was uit mijn tienerjaren geleden dat ik nog macramé had geknoopt, maar moeilijk is het niet. De weitasknoop en de gedraaide weitasknoop zijn de meest gekende knopen. In de dikke Zpaghetti gaat het vlot vooruit. Zpaghetti is trouwens een ecologisch product: het is gemaakt van de resten tricot uit textielfabrieken. Het zijn dingen als zelfkanten die overblijven nadat patroondelen zijn uitgeknipt. Die repen worden aan elkaar geknoopt en tot een knot opgewonden. Katoen an sich is dan wel niet duurzaam of ecologisch, het recycleren van resten is dat zeker wel.
Al gauw had ook ik een macramé plantenhanger geknoopt (vooraan op de foto)! Aangezien we twee potjes per persoon mochten kiezen, heb ik ook nog lichtroze draad geknipt om thuis een tweede plantenhanger te knopen. Nu nog thuis een paar haakjes plaatsen want dat heb ik niet 🙂
Dit artikel verschijnt ook bij Femma.
Ik ben al een hele tijd een fervente Salad in a jar-fan, dat schreef ik al vaker. Nu hadden wij met de Femmadammen het lumineuze idee om een workshop Salad in a jar te organiseren. We zochten en vonden een fijne locatie: Happy Days in Dendermonde, ons favoriete restaurantje, met een creatieve kaart, vriendelijke bediening en een fijne inrichting. Onze Femmadammen waren heel geïnteresseerd want we moesten nog een datum prikken voor een tweede sessie! Heel benieuwd trokken we dus naar workshop nummer 1.
Iedere deelnemer ging naar huis met een blaadje met receptjes (namelijk de receptjes die ik hier al postte!) in naam van Femma. En Jana van Happy Days had gezorgd voor een bundeltje met de theorie, receptjes, en een kook-identiteitsquiz. Daaruit kwam dat ik nogal eigenzinnig ben, en koken moet voor mij gezond en snel zijn. Haha 🙂 We lazen ook over de Dirty Dozen (groenten en fruit die je best goed wast en schilt wegens veel pesticiden) en de Clean Fourteen. En ook ecologie kwam aan bod door even te kijken naar seizoensgroenten en vleesvervangers.
Jana toonde ons de ingrediënten die ze voorzien had, en alle Femmadammen hadden ook iets mee. We hadden gevraagd om een paar restjes uit de keuken mee te brengen. Daar is een salad in a jar echt ideaal voor: 1 gekookt aardappeltje, of 2 eetlepels saus, of een stukje paprika… Dat kan allemaal verwerkt worden! Nog een reden waarom slaatjes maken een toonbeeld van duurzaamheid is.
Daarna konden we aan de slag. We stonden eerst nog wat onwennig te drentelen…Zomaar in een professionele keuken aan de slag gaan, zonder dat je echt weet wat je wil gaan maken, dat is toch iets speciaals. Na een paar minuutjes werden er echter knopen doorgehakt. Er werden eitjes gekookt, kip gebakken (ik sneed de kip met zo’n echt groot, zwaar chef-mes!), haloumi (Cypriotische kaas) werd gemarineerd en gebakken. Zoete aardappels, courgette, ui en aardappel gingen de grote oven in. De bokaaltjes kregen een beurt in de ultrasnelle vaatwas, en verschillende dressings werden geprepareerd… Ik maakte voor de eerste keer een Caesar-dressing, en ik ga dat thuis nog doen. Het was veel simpeler dan ik dacht: een gehakt ansjovisje, yoghurt, mosterd, lookpoeder, worcestershire saus en flink wat geraspte parmezan. Alweer wat bijgeleerd.
En algauw konden we een groot buffet opstellen, in de volgorde van de laagjes van een salad in a jar. Onderaan komt de dressing, dan de harde groenten, dan eiwitten (kip, vis, tofu, kaas…), daarna pasta of granen, daarna zachte groenten of fruit en bovenaan de bladgroenten en tot slot een knapperige topping. De salad in a jar-bar!
Vervolgens mocht iedereen twee bokaaltjes vullen: een klassieke weckpot met deksel (Ikea) en een mason jar van Bormioli Rocco (Casa, Delhaize, Action…). Een halve liter is voldoende voor de gemiddelde eter. Ik vind het soms zelfs behoorlijk veel, zeker als er pasta of aardappels of granen bij de ingrediënten zitten.
En hebben we er de volgende dagen van genoten? Je kan er donder op zeggen 😉 Ik zag verschillende lekkere slaatjes van onze Femmadammen passeren op Instagram!
Deze blogpost verschijnt ook bij Femma.