Archive of ‘Review’ category

Lamzac in de tuin

Af en toe ben ik geweldig vatbaar voor reclame. Dan zie ik een spotje of advertentie passeren en dan wil ik dat gewoon proberen. In de supermarkt kopen we graag eens een nieuw koekje, drankje of sausje. Een nieuw keukengadget spreekt me vaak ook wel aan, met wisselend succes moet ik zeggen 😉

Een paar weken geleden presenteerde Facebook me een filmpje van Fatboy over de Lamzac. Fatboy is het Nederlandse merk dat ons enkele jaren geleden de gigantische zitzakken bracht, waarmee ze heel bekend werden. Ze nemen nogal veel plaats in dus bleef het voorlopig bij dromen. Ook het buitentapijt met de looks van een Perzisch tapijt had ik al gepind. En nu dus de Lamzac: echt een innovatief product (met een komische naam). Het is een nylon zak, in 2 delen, waarmee je lucht ‘hapt’, dan draai je het uiteinde toe, klik je de gesp toe en presto, een loungezetel waar je languit op kan liggen! Verleidelijk, nee? De prijs viel ook mee, vonden we: 74,50€. De zitzakken en andere producten zijn duurder, en een andere loungezetel meestal ook. We bestelden er twee op de site van Fatboy, voor onze moeder- en vaderdag. Af en toe moet een mens eens zot doen he 🙂


En nu is het zover, vorige week zijn onze Lamzaccen zijn toegekomen! Kleine doosjes waarin een klein zakje zit, en daarin een paarse en groene Lamzac. We hebben ze ’s avonds meteen uitgeprobeerd 🙂

Lamzac-niet-in-gebruik Lamzac in de tuin

Het is effectief heel makkelijk: zwaai-zwaai: een paar passen over en weer in de tuin met de twee kanten. Dan draai-draai: je draait het uiteinde een keer of 4 om tot je tevreden bent met de stevigheid van je zitmeubel. En dan klik-klik, de gesp toe, anders zal je niet lang kunnen genieten van je loungekussen! Het zit en ligt echt heel comfy. Toedoen is ook makkelijk (veel makkelijker dan een luchtmatras aflaten): je trekt de openingen weer open en dan is de meeste lucht er al uit. dan oprollen en weer de gesp toe, en de Lamzac kan weer in zijn zakje.

Lamzac-klaarmaken-voor-gebruik Lamzac in de tuin

EĂ©n van de grootste voordelen voor ons is het feit dat we er ook in onze kleine stadstuin van kunnen genieten. Een grote mooie loungezetel vind ik super, maar waar moet ik die 99% van het jaar kwijt? Deze zakjes steek ik gewoon in de kast. Bijkomend voordeel: hop, mee op uitstap en op reis!

Ik voorzie wel een paar valpartijen door de dochter. Het nodigt nogal uit tot klauteren en dat zal wel niet altijd goed gaan zeker? Maar dat zal ze wel leren. Elegant in gaan zitten of uitkruipen heb ik ook niet onder de knie.

Lamzac Lamzac in de tuin

Chill 🙂

Relax-in-de-Lamzac Lamzac in de tuin

chill-in-de-Lamzac Lamzac in de tuin

Delen:

Wekelijkse inspiratie – Speelgoed: Hubelino

In de aanloop naar de Sintperiode zag ik op Facebook allerlei speelgoed passeren. Ik zag  dat er behoorlijk veel knikkerbanen cadeau werden gedaan. Knikkerbanen zijn fascinerend, op dezelfde manier als dominostenen die omvallen (maar dan niet zo vluchtig): ontwerpen, bouwen, rollen maar! Knikkerbanen kennen ook extreme vormen die je op Youtube kan vinden, bijna hypnotiserende filmpjes waarin er met allerlei materialen geweldig ingenieuze constructies gebouwd zijn en de rit van de knikker echt minutenlang duurt. Zoals hier:

Fun voor groot en klein dus! Ik kende de houten knikkerbanen (bijvoorbeeld van Haba) en ik vind die wel leuk, maar weer een hele set speelgoed in huis halen zag ik eigenlijk niet zitten.

Ik vond Hubelino dan ook een leuke ontdekking! Hubelino is een knikkerbaansysteem dat aansluit op Duplo en Lego. Kleurige plastic blokken met gootjes, trechters, tunnels en kruisingen, waar je mooie grote torens mee kan bouwen bovenop de klassieke Duploblokken, en waar je een plastic knikker in dropt om dan gefascineerd toe te kijken hoe je ontwerp presteert 🙂 Je kan het samen met Duplo opbergen en hoeft dus geen nieuw opbergplekje te zoeken. Ik zag het speelgoed in levende lijve (wel ja – jullie begrijpen wel wat ik wil zeggen) op Petit Bazaar. Ik had het echter druk met een peuter die overal alles wou ontdekken en heb maar heel even kunnen kijken.Toen de Sint zijn opwachting maakte, zag ik op Facebook filmpjes en foto’s genoeg van Hubelino in actie. Ik was meteen overtuigd! Hier is een filmpje van dezelfde knikkerbaan-enthousiast als hierboven:

Wij besloten Hubelino te bestellen voor dochterliefs derde verjaardag bij KnikkerbaanXL, en we bestelden drie dozen: de dertigdelige set, de trechterset en de vijftigdelige set. We leggen immers samen met de grootouders 🙂 We bestelden ook nog wat gewone duploblokken en een bouwplaat. Er moeten toch flink hoge torens kunnen gebouwd worden he?

Ik maakte een speelmat-opbergzak op de Naait Club, om al die nieuwe blokken in te kunnen opbergen.

hubelino-in-de-PlayGo Wekelijkse inspiratie - Speelgoed: Hubelino

En hier zie je de Hubelino in actie! Echt fijn speelgoed voor groot en klein 🙂

image-17 Wekelijkse inspiratie - Speelgoed: Hubelino

image-18 Wekelijkse inspiratie - Speelgoed: Hubelino

Delen:

Wekelijkse inspiratie – Het kleine scherm

Een paar maanden geleden schreef ik over onze TV-favorieten. Tijd voor een update, dacht ik zo.

  • De afgelopen weken keken manlief en ik zowat elke avond naar de extended edition van The Hobbit Trilogy met alle documentaires en behind-the-scenes, dat was ons kerstcadeau-voor-onszelf. De film is wat mij betreft iets minder dan Lord of The Rings, maar de docu’s waren weer super. Hoe ze het script schrijven, de sets ontwerpen, alle rekwisieten maken,… Ik zou zo mee aan de slag willen gaan. Lee Pace, de acteur die Thranduil speelde, deed dat in zijn vrije momenten blijkbaar ook, die stond mee te schilderen en te boren 🙂
  • Once Upon a Time: wat als sprookjes echt waren? Emma Swan krijgt onverwacht bezoek van haar zoon, die ze bij zijn geboorte afstond voor adoptie. Ze brengt hem terug naar zijn huis in Storybrooke en blijkt daar de eerste bezoeker ooit te zijn… Emma’s zoon is ervan overtuigd dat Emma en alle andere inwoners van het stadje sprookjesfiguren zijn. Elke aflevering focust op 1 sprookje 🙂 Leuk, luchtig entertainment.
  • The Walking Dead: deze zombieserie heeft geen introductie nodig. Ik heb de strips al voor een deel gelezen (Compendium 1 en Compendium 2 – ik ga Compendium 3 bestellen want ik zie net dat die er ook is!), en ooit keken we wel naar de eerste aflevering. Helaas ben ik nogal een chicken 🙂 ik vond het wat te spannend. Ik kan wel tegen horror, bloed en geweld, maar niet tegen spanning! Maar een tijdje geleden dacht ik, kom, we geven het nog een kans. Ik moet wel zeggen dat het na de eerste paar afleveringen, waar er nog veel onbekende factoren zijn, veel minder spannend wordt. Wat dus goed is voor mij 🙂 Het verhaal wijkt na een paar seizoenen heel erg af van de comics, dus het is ook niet dat ik al alles weet wat komen gaat. Dat maakt het dan toch nog verrassend genoeg.

hob-walk-once Wekelijkse inspiratie - Het kleine scherm

Ondertussen heeft dochterlief ook nieuwe favorieten. Dat staat niet stil he, zo’n kleuter…

  • Mouk: in deze serie fietsen Mouk, een beertje, en Chavapa, een kat, de wereld rond. Ze bezoeken elk mogelijk land en maken overal nieuwe vriendjes, en natuurlijk leren ze vanalles over het land waar ze te gast zijn. De vormgeving en muziek is mooi, en de verhaaltjes zijn top.
  • Puffin Rock: een Netflix original die hier goed in de smaak valt. Oona en Baba zijn twee papegaaiduikertjes en de serie gaat over het leven op hun eiland. Mooi vormgegeven ook!
  • Doc McStuffins: De speelgoeddokter! Met haar vriendjes Lammy, Stuffy en Nellie inspireert Doc dochterlief tot medisch onderzoek en allerlei diagnoses. Het is ook wel educatief, er wordt bijvoorbeeld een aflevering gewijd aan ‘overnachten in het ziekenhuis’. Al bij al behoorlijk schattig 🙂  Met nieuwjaar kreeg dochterlief een doos Duplo van Doc en dat was een schot in de roos!
  • Dora and Friends: ook wel Grote Dora genoemd. Je hebt kleuterDora (met haar rugzakje en haar aapje en Swiper-no-swiping) en, je hebt Grote Dora, die ongeveer 10 jaar moet zijn, denk ik. Met haar vrienden beleeft ze magische avonturen en moedigt ze de kijkers aan om mee Engels te spreken en raadseltjes te helpen oplossen. Dochterlief is dol op grote Dora 🙂

PicMonkey-Collage Wekelijkse inspiratie - Het kleine scherm

Delen:

Wekelijkse Inspiratie: Mijn Goodreads Challenge voor 2015

Goodreads is de plek op het web voor bibliofielen: het is een database waarmee je je bibliotheek en verlanglijstje kan bijhouden, en inspiratie kan opdoen. Ik som even op wat ik de pluspunten vind:

  • Een enorme catalogus aan boeken, in heel veel talen. Het aantal titels is gigantisch: meer dan een miljard… (het duizelt me even maar dat staat er toch echt.)
  • Een ingenieus systeem van links tussen boeken zodat je, op basis van wat je gelezen hebt, echt zinnige tips krijgt.
  • Veel informatie per boek
  • Veel reviews van andere lezers
  • Reading samples
  • Je houdt makkelijk bij wat je gelezen hebt, wat je aan het lezen bent, en wat je graag wil lezen.
  • De jaarlijkse Reading challenge.

De Reading Challenge dus! Aan het begin van het jaar kan je jezelf een uitdaging geven: Ik wou dit jaar 15 boeken lezen. Voor mij is dat voorzichtig, ik las vroeger veel meer. Toen zat ik nog elke dag op de trein, nu is dat al een paar jaar weggevallen en weet je, een kleutertje, breien en naait clubben vragen ook tijd 🙂 Ik zag vorige week dat Kelly van Tales from the crib er een blogpostje aan wijdde, en in navolging heb ik ook mijn challenge eens bekeken. Ik heb de uitdaging volbracht en las 16 boeken (en ik ben er nog in 2 bezig!). Hoera! Sommige waren super, ander een pak minder. Sommige koos ik zelf, andere kreeg ik cadeau van de Uil. Even kijken wat ik las en wat ik er van vond… Ik kies hier even mijn favorieten uit 🙂

Topper van het jaar

  • The Martian van Andy Weir: Dit boek stond al een tijdje op mijn ‘want to read’ lijstje, en toen de verfilming bijna in de zalen kwam, dacht ik: ik begin eraan! Ik hou van sci fi en dit boek scoorde heel hoog voor mij. Het is wetenschappelijk onderbouwd, het kan bij wijze van spreken morgen zo gebeuren, en de schrijfstijl is perfect voor het verhaal, met een droge humor. Mark wekt onmiddellijk sympathie op, je leeft met hem mee en duimt dat alles goed mag komen. Het is geschreven als een dagboek en laat dat nu net Ă©Ă©n van mijn favoriete soorten boek zijn! Ontegensprekelijk het beste wat ik dit jaar las.

Graag gelezen

  • A monster calls (Zeven minuten na middernacht) van Patrick Ness: dit zal ik maar Ă©Ă©n keer lezen. Het is het verhaal van een kind en een zieke moeder. Het is prachtig geschreven, een heel mooi verhaal, ook de vormgeving is heel bijzonder, met zeer veel illustraties. Het is heel erg aangrijpend en ik had mijn zakdoek erbij nodig…
  • Weg van weggeweest van Ron Langenus: jeugdsentiment! Ik kocht dit boekje (uit 1989) op de stockverkoop van de bibliotheek. Het is een milieu-sprookje met de jeugdige tovenaar Merlijn als hoofdrol.
  • The Abominable van Dan Simmons: Dan Simmons is Ă©Ă©n van mijn favoriete schrijvers. Hij schrijft zowel fantasy, horror als science fiction, zuiver escapisme dus 🙂 The abominable is een historische roman, over de beklimming van Mount Everest in de jaren 1940.
  • Het meisje met alle gaven van M.R. Carey: een zombieboek, zoals er de laatste jaren heel veel zijn geschreven, maar deze bevat veel nieuwe, verrassende elementen. Het sluit inhoudelijk meer aan bij I Am Legend (het boek, niet de verfilmde versie) dan bij The Walking Dead, om het zo te zeggen. Een aanrader! Het hoofdpersonage is zonder twijfel beminnelijk.
  • De kooi van Josh Malerman: nog een dystopisch, post-apocalyptisch boek. Dat is al vele decennia een favoriet genre van schrijvers en dus ook van lezers. In dit boek is de wereldbevolking ten prooi gevallen aan een geheimzinnige epidemie. De weinige overlevers leven opgesloten in huizen en kunnen enkel geblinddoekt buitenkomen. Toch proberen ze te overleven. Er rammelen een paar elementen aan dit boek en soms wordt er naar een doorzichtige plotwending gegrepen maar de sfeer zit goed (’t is spannend, you guys!).
  • Oorlog en terpentijn van Stefan Hertmans: Een historische roman over de aanloop naar, het verloop van en de jaren na Wereldoorlog 1, in en rond Gent. Geschreven vanuit het oogpunt van de grootvader van de schrijver en de schrijver zelf. Zowel interessant als meeslepend. Terecht Ă©Ă©n van de beste Vlaamse boeken van de laatste jaren!

Het spreekt voor zich dat dit zeer subjectief is hé. Over smaak valt niet te twisten. Ik las bijvoorbeeld ook Het meisje in de trein dit jaar (net zoals veel mensen met mij!) en dat lag me helemaal niet. Wat een trieste bedoening. Zin om een vrolijke strip van Calvin & Hobbes te lezen krijg ik daarvan.

Hier is een willekeurig onderdeel van onze boekenkast, geen van de besproken boeken is in beeld maar wel ons Lego-Hobbithol!

image-10-e1450259854915 Wekelijkse Inspiratie: Mijn Goodreads Challenge voor 2015

Delen:

Wekelijkse inspiratie – herfstlezen

Werken bij de Uil heeft voor boekenlezers een fijn voordeel: af en toe duikt er al eens een leesexemplaar van een leuk boek op!
Drie maal per jaar neemt de kans op zo’n meevaller toe: het voorjaar, zomer en najaar zijn de seizoenen van de boekenwereld. Het najaar is meestal zo goed gevuld (de Boekenbeurs zit daar natuurlijk voor iets tussen) dat we de winter rustig kunnen overslaan.
En zo komt het dat we enkele keren per jaar een bescheiden stapeltje boeken meenemen naar huis. Ik heb op die manier al pareltjes gelezen, die ik anders misschien niet zou ontdekt hebben. Vorige week was het er weer: de najaarsoogst!

  • Wil ik lezen:

Het geheim van mijn man van Liane Moriarty. Een vrouw vindt toevallig een brief van haar man, waarin staat dat ze die pas mag openen als hij sterft. Vanzelfsprekend opent ze de brief (hoe zou je zelf zijn?) maar dan… Ik kan bijna niet wachten om erin te beginnen, zeg!

Vrolijke vrolijke vrienden van Dimitri Verbelen: Ik ken de auteur van zijn facebookgroep Vrolijk Relativerende Liga ter Bestrijding van Azijnpis & Verzuring. Zijn ironische maatschappijkritiek ligt me wel, ik ben benieuwd naar zijn roman, die wordt omschreven als tragikomisch.

image1 Wekelijkse inspiratie - herfstlezen

  • Gelezen en goed bevonden:

Ik ben pelgrim, van Terry Hayes: het ultieme spionageverhaal, vind ik. Forensisch onderzoek bij een moord in New York wijst erop dat dit meer is dan gewoon een crime passionel. Maar als de meest geheime afdeling van de Amerikaanse spionagediensten erbij betrokken raakt, begint de rollercoaster pas echt vaart te maken. De plot is heel slim uitgewerkt, de schrijfstijl is fantastisch, dit is een echte pageturner. Het is een knoert van een boek, 700 pagina’s, maar de verkoopscijfers liegen er niet om: heel veel mensen delen mijn mening!

De onverbiddelijke tijd, van Justin Go: een reisverhaal / historische roman / liefdesverhaal. Tristan krijgt te horen dat hij misschien een erfenis krijgt als hij kan bewijzen dat hij een bloedverwant is van de overledene. Extraatje: hij moet dit binnen een bepaalde termijn zien te bewijzen. Wat volgt is een reis over de wereld, op zoek naar de familiegeschiedenis. Dat combineert heel veel elementen waar ik dol op ben 🙂

image2 Wekelijkse inspiratie - herfstlezen

Delen:

Wekelijkse inspiratie – illustrators

Ik heb grote bewondering voor illustrators en tekenaars. Als ik mooie tekeningen zie, ben ik zelf ook geĂŻnspireerd om aan de slag te gaan! Hier zijn drie tekenaars wiens werk ik erg waardeer.

IMG_0222 Wekelijkse inspiratie - illustrators

Deze Gentenaar met West-Vlaamse roots heeft internationale allure, won al heel veel awards en stond op de shortlist voor de Hans Christian Andersenprijs 2010, zowat de Nobelprijs op het vlak van illustratie. Tot zijn werk behoren De gouden kooi, Één miljoen vlinders en Fluit zoals je bent. Hij tekent niet zomaar, elke tekening is een klein schilderij, minutieus uitgevoerd. Bij De gouden kooi hoort ook een tekenboek, om zelf aan de slag te gaan. Dit jaar was er een mooie overzichtstentoonstelling van Carlls werk in de St.-Pietersabdij in Gent, waar Carll voor mij een tekening maakte in dit boek. Voorlopig heb ik nog wat reserve om in mijn mooie gesigneerde boek te beginnen tekenen 🙂 maar die drempelvrees overwin ik nog wel!

IMG_0238 Wekelijkse inspiratie - illustrators

De Finse Tove Jansson was de bedenkster van de Moomins, grappige fantasiewezentjes (trolletjes zijn het eigenlijk, alhoewel ze mij ook wel aan nijlpaardjes doen denken) die een strip bevolken die vanaf de jaren ’50 verschenen in kranten over de hele wereld. De strips verschenen ook in boekvorm en worden nog steeds herdrukt en vertaald. Het lijkt moeilijk te geloven dat de Moomins al 60 jaar oud zijn, ze zijn zo speels en fris getekend.

IMG_02371 Wekelijkse inspiratie - illustrators 

Deze Amerikaanse tekenaar kent zowat iedereen! Busytown is voor velen van ons pure nostalgie. Als ik voorlees uit de grote woordenboeken word ik gewoon teruggeslingerd naar de jaren ’80. De regenachtige dagen van vorig weekend waren de ideale gelegenheid om een paar ‘nieuwe’ kinderboeken voor dochterlief boven te halen (ik had ze al een tijd geleden gekocht maar nog wat aan de kant gehouden – altijd een goed idee als het pijpenstelen regent en je even opgesloten zit). Wim Worm, de familie Kat, meneer Frommel die achter zijn hoed aanloopt, bananenauto’s, grote en kleine dieren die in een grappige chaos figureren… Deze boeken hebben nog niets aan kracht ingeboet. Ik herinner me een kleurboek van Busytown dat ik als kleuter bij mijn oma had, en ik kan me de geur van de wasco’s waar ik mee kleurde, zo voor de geest halen. Nu geef ik deze mooie herinneringen graag door aan dochterlief.

IMG_0239 Wekelijkse inspiratie - illustrators

Toen ik in onze boekenkast snuffelde, zag ik nog veel meer boeken van tekenaars en illustrators waar ik iets over wil vertellen. Deze blog krijgt ongetwijfeld nog opvolgers 🙂

Delen:

Wekelijkse inspiratie – Het kleine scherm

Sinds een klein jaar is Netflix actief in België en manlief, dochterlief en ik zijn fan! De prijs begint vanaf 7,99 euro per maand voor 1 scherm, wij hebben gekozen voor het pakket erboven (HD-kwaliteit en 2 schermen, waardoor we ook de iPad kunnen gebruiken).

Manlief en ik bekijken regelmatig een film maar vooral veel series. Je kan uitstekend binge-watchen als je Netflix hebt 🙂 Hier zijn enkele series die ons goed bevallen:

  • Orange is the new black: het wel en wee in de vrouwengevangenis. Piper moet voor 15 maanden naar de cel omdat ze (onbewust?) drugs gesmokkeld heeft. De sfeer is wat te vergelijken met een uit de hand gelopen jeugdbeweging gekruist met een rumoerig studentenkot en een bejaardenhuis met niet zo’n lieve omaatjes. Er zijn regels om zich aan te houden, maar de inmates denken graag out of the box. Grappig, met een snuifje maatschappijkritiek, aangezien er bijvoorbeeld een chronisch geldgebrek is om de gevangenis goed te laten draaien.
  • Suits: ook in de gerechtelijke sfeer maar dan langs de andere kant. Een top of the line advocatenkantoor in New York, waar via een omwegje een jonge stagiair terechtkomt. Nooit gedacht dat ik plezier zou beleven aan juridische onderwerpen!
  • Hemlock Grove: bovennatuurlijke fenomenen in een klein Amerikaans stadje, twee jonge gasten die ondanks alles vrienden worden, en een mater familias met enkele bizarre voorliefdes. Deze serie staat bol van de symboliek.

IMG_0197 Wekelijkse inspiratie - Het kleine scherm

Ook voor dochterlief is er veel leuks te vinden. Wij hebben bewust geen TV in onze woonkamer beneden, enkel boven. Toch mag dochterlief af en toe ook beneden op de iPad ‘veetje kijken’ zoals ze zelf zegt, bijvoorbeeld tegen de late namiddag als ze al wat moe wordt, of op de heetste uren ’s middags tijdens de hittegolf enkele weken geleden. Ik beperk het TV-kijken wel. Er is genoeg ander leuks te doen. Maar ik kan best begrijpen dat ze na een dag crĂšche moe is, zeker als ze het dutje overgeslagen heeft. Hier zijn haar favorieten:

  • Laura’s Ster: een meisje van een jaar of vijf woont met haar broertje, moeder en vader in een appartement, beneden is de speeltuin waar ze met haar vriendjes speelt. Laura heeft een speciale band met de sterren, dochterlief vat het samen als: ‘Ster helpt he!’
  • Penelope: een klein, ondeugend koalameisje dat veel plannetjes maakt en veel fantasie heeft. Erg schattig, een Japans-Franse coproductie. Quote: ‘Goed ideeeee!’
  • Zack & Quack: dit kan je ook kennen van Nick Jr. De hele animatie speelt zich af in een pop-upboek en er wordt creatief omgesprongen met 2D en 3D, en met schaar en plakband. Mooi gedaan!
  • Peppa Big: een varkentjesfamilie die graag in modderpoelen springt maar ook mensendingen doet, zoals balletles en naar de supermarkt. Broertje George houdt van dinosaurussen.

IMG_02031 Wekelijkse inspiratie - Het kleine scherm

Delen:

Fluffy mail

Nu ons peutertje steeds groter wordt, wil ze steeds vaker zelf stappen. Dat is logisch en fijn maar ze wil toch ook nog graag gedragen worden, en ook langs de drukke baan waar ik thuis moet parkeren, draag ik haar liever. In mijn armen gaat natuurlijk wel, maar dat is toch wat zwaar. We hebben haar eerst gedragen met een Ergobaby en nu met een Tula Toddler, beide zijn ergonomische draagzakken met een kliksysteem. We hebben er vele uren plezier mee gehad, en de Tula gebruiken we nog regelmatig. Maar toch werd het tijd voor wat anders. Zo’n lege draagzak hangt toch in de weg tijdens een wandeling of dagje uit. We wilden iets makkelijk, waarbij in – uit – in – uit snel gaat, en die weinig plaats inneemt wanneer dochterlief wil wandelen.

Mijn oog viel op een ringsling: kort gezegd een stevige doek van ongeveer 2 meter, met 2 ringen, waardoor je kind (van pasgeborene tot flinke peuter) in een ergonomische houding op je buik of heup zit. Er zijn veel merken draagdoeken die een ringsling in hun assortiment hebben, van vrij goedkoop tot echt prijzig, van katoen, linnen en hennep tot blends met zijde en kasjmier. Ik had iets stevig nodig, aangezien ik een peuter wil dragen. Daarnaast wou ik ook een mooie stof, kleuren en patroon. Het oog wil ook wat, nietwaar? Oscha was het merk dat me al snel opviel. Prachtige jacquard-geweven stoffen, uit de Schotse hooglanden, een reputatie van sterke, peuterwaardige doeken, hier kon ik mijn keuze wel maken! Ik vond Mayura Genii het fijnste voor ons, de blend is linnen-katoen, manlief wil met die roze-paarse ringsling ook wel dragen en het motief van de stof staat toe zowel langs links als langs rechts te dragen. Het pauwenveren-motief is adembenemend. De ringsling werd een weekje na het bestellen geleverd, online shoppen is toch leuk hé!

IMG_0181 Fluffy mail

Een ervaren ringsling- en doekgebruikster raadde me aan de ringsling voor gebruik te wassen, ik koos voor het vriendelijkste wasprogramma, met wolwasmiddel, zo wordt de stof meteen wat zachter. ’s Avonds leg ik de doek in de zetel en ga ik erop zitten, dat maakt de doek ook zachter.

We hebben wel nog heel wat oefening nodig, maar we vinden het wel al leuk! Een rondje supermarkt, even van de auto naar huis, enkele kleine stukjes in het park tussen het spelen door… De bovenkant mag nog wat netter aangespannen worden en de ringen mogen zeker niet te laag zitten. Een andere mama gaf me de tip de stof over mijn schouder te leggen, en niet te hoog in mijn nek. Maar we komen er wel, en onze gezellige draagdagen zijn nog niet voorbij!

IMG_01881 Fluffy mail

Delen:

AC/DC knalt in Dessel

Afgelopen maandag was ik één van de 50.000 gelukkigen die een ticket had bemachtigd voor het concert van AC/DC in Dessel. Een 2-uur durend spektakel met al hun grootste hits die luidkeels werden meegezongen door het dankbare publiek.

20150706_222259-1024x576 AC/DC knalt in Dessel

Het begon met het nummer Rock Or Bust van hun laatste cd. Meteen een goeie opener. De sfeer was gezet! Opvallendste bandlid by far was Angus Young, sinds jaar en dag de lead gitarist. Hij begon keurig in zijn schooluniform (korte short, wit hemd dat 3 maten te groot was en een blazer), maar na enkele minuten was het al snel duidelijk wat voor een Duracell-konijn hij eigenlijk is op het podium. Al rennend van de ene kant naar de andere kant terwijl hij de meest magnifieke gitaarriffen speelt totdat het zweet van zijn lijf drupt. Ik hoop dat ik op mijn 60 jaar nog evenveel energie heb! Of wacht… ik wou dat ik op mijn 27 jaar evenveel energie had. Die man is gek! En het publiek geniet.

Alle AC/DC-klassiekers kwamen uiteraard aan bod: Dirty deeds done dirt cheap, het legendarische Thunderstruck, You shook me all night long, T.N.T., Whole lotta rosie (met reusachtige vrouw op de achtergrond), Let there be rock met de killer gitaarsolo van Angus (en confetti!) en nog zoveel meer. Voor de bisronde hadden ze nog 2 knallers achter de hand gehouden; Highway to hell met de nodige vlammen en For those about to rock (we saluuuute you!) met knallende kanonnen, en dat alles gevolgd door een spetterend vuurwerk in ware AC/DC-style. Hell yeah!

20150706_232245-1024x576 AC/DC knalt in Dessel

 

Delen:

Wayward Pines

Een klein jaar geleden was ik volledig in de ban van de boeken van Blake Crouch : Verloren, Verlaten en Verbeten. Een trilogie beter bekend als Wayward Pines. Geen Literatuur met de grote L, maar wel een superspannende boekenreeks die je volledig meezuigt in het mysterie van een klein dorpje in Idaho.

Secret Service2015-05-29-21-59-27 Wayward Pines agent Ethan Burke komt aan in Wayward Pines (Idaho) met een duidelijke missie: hij moet twee verdwenen collega-agenten zien te vinden die tien dagen daarvoor in het idyllische dorpje zijn verdwenen. Maar als hij nog maar net in het dorp is, raakt hij betrokken bij een ernstig verkeersongeluk. Hij komt in het ziekenhuis terecht, zonder identiteitsbewijs, zonder mobiel, zonder portemonnee. De medische staf is alleraardigst, maar… er klopt iets niet. Naarmate de dagen verstrijken, levert de zoektocht naar de verdwijning van zijn collega’s meer vragen op dan antwoorden. Waarom kan hij zijn vrouw en kind in de buitenwereld niet bereiken? Waarom gelooft niemand dat hij is wie hij zegt dat hij is? En waarom dient het onder hoogspanning staande hek dat om het dorp staat? Is het bedoeld om de inwoners erbinnen te houden? Of om iets buiten te houden? 

De boeken hebben geen hoge verkoopcijfers gekend in Vlaanderen, maar in Amerika was het wel populair genoeg om verfilmd te worden. Het werd uiteindelijk een serie met 10 afleveringen en met Matt Dillon in de hoofdrol. Al maanden keek ik uit naar deze serie. En enkele dagen geleden was het eindelijk zover! De serie is ondertussen al enkele weken bezig, maar ik heb nu pas wat tijd gevonden om me eraan te zetten. Vijf afleveringen verder en ik ben nog steeds geboeid door het hele verhaal. Matt Dillon doet trouwens een perfecte vertolking van hoe ik me Ethan Burke had voorgesteld. De mysterieuze sfeer van de boeken (een beetje in de stijl van Twin Peaks) wordt enorm goed weergegeven. Het enige minpunt dat ik tot hiertoe ben tegen gekomen is hun weergave van de abby’s. Dat was niet wat ik me erbij had voorgesteld. Maar laat dat vooral de serie niet verpesten.

waywardpines Wayward Pines

Voor de mensen die niet graag lezen, maar toch geĂŻnteresseerd zijn in het mysterie van Wayward Pines is de serie dus de perfecte oplossing! Een echte aanrader!

 

Delen:

1 2 3 4

Paste your AdWords Remarketing code here