Dochterlief is bijna 2 jaar en 9 maanden. De grote 3 wenkt al aan de horizon, en sinds ze naar school gaat, is ze nog mondiger en verstandiger geworden 🙂 Op je kindje mag je stoefen, hé.
Ik geniet van haar exploten, hoe ze de wereld verkent en hoe ze de dingen die ze ziet en ervaart, en hoe ze ze kadert binnen haar leefwereld. Soms toont ze grote wijsheid en veerkracht. Ik hoop dat ze die altijd kan behouden. Soms is ze ook een echte peuter, met bijbehorende uitbarstingen (dit valt zelden voor) of koppige buien. Dat komt wel vaker voor – typisch zeker? Soms komt ze zelf tot inkeer, soms kan ik haar met een keuze toch tot iets anders bewegen, en soms maken we eens ruzie. Er zijn zo van die dingen die nu eenmaal moeten he. Tanden poetsen. Kleren aandoen. Uit het bad komen.
Wat ik al vaak van familieleden, verzorgsters en juffen heb gehoord: ’t is een hevige hé? Ja, dat is ze zeker, maar ik vind dat zeker niet negatief. Van toen ik zwanger was, voelde ik dat al. Van toen ze geboren was, ging ze ervoor. Kwam de melk niet snel genoeg? Dochterlief bleef doorgaan! Op de materniteit zeiden de vroedvrouwen dat veel kindjes dan moe in slaap vallen, dochterlief niet, hoor. Zo is ze gebleven. Snel leren rollen, zitten, kruipen en stappen. Veel springen, lopen, over alles heen, en gaan, gaan, gaan! Ik noem haar onze vrolijke avonturier. Toch kan ze ook geconcentreerd met iets bezig zijn, zoals Duplo, haar poppenhuis of een knutselproject. Het verschil met een rustiger kind zal misschien zijn dat ze ondertussen wel in beweging blijft. Ook als ze TV kijkt, wil ze mee dansen, verhuist ze van stoel naar zetel naar schoot…
Als we van school thuis komen, wil ik de tijd echt met haar doorbrengen. Ze heeft daar dan echt even behoefte aan. En dat is het laatste thema van #boostyourpositivity: wat is voor jou quality time met je kind? Wij knutselen samen, spelen samen, dansen samen en ik lees boeken voor. Het huishouden staat dan even on hold (op koken na – eten moet er wel zijn en het kan niet altijd een freezer meal zijn). ’s Avonds na het eten en klaarmaken voor bed is het echt tijd voor schootzitten, knuffelen, en tot rust komen. Dan pas valt de perpetuum mobile stil 😉 Tot we naar boven gaan, dan schiet het energiepeil weer even omhoog. In bed zal ze ook elke dag nog even met haar knuffels spelen, we horen haar soms echt haar dag herbeleven. Dat duurt soms 5 minuten en soms 30 minuten.
Dochterlief speelt natuurlijk ook wel zelf, zeker op een vrije dag. Maar dan gaat het over een kwartiertje of iets langer, daarna heeft ze ons weer even nodig en ik vind dat geen probleem. Laat haar maar kind zijn, en liefde komen tanken.
Ik zou quality time ook kunnen gelijkstellen met uitstapjes. Die doen we ook, maar ik vind de dagelijkse quality time eigenlijk belangrijker. De uitstapjes zijn leuk, maar ook wel vermoeiend, en daarom toch eerder uitzonderlijk. Dat hoeft voor mij echt niet elk weekend.
