Er zijn een karrenvracht boeken, sites en organisaties die je bestoken met tips, meningen en wetenschappelijke studies over hoe je nu als ouder het beste omgaat met je kind. Ook elke andere ouder heeft zijn eigen mening over hoe het hoort. Leren eten, leren slapen, leren luisteren, laten huilen, niet laten huilen, puree of stukjes eten, in 1 bed slapen of net elk in zijn eigen bed, en dat is nog maar het topje van de ijsberg! Het komt van alle kanten op je af, wanneer je een jonge moeder of vader bent. Soms is dat best verwarrend. En erger, soms krijg je wel eens een slecht gevoel als jij iets anders schijnt te doen dan ‘de meerderheid’, wat dat dan ook betekent. Gelukkig zijn er ook enkele andere stemmen.
Guy Delisle waarover ik hier al schreef, heeft een reeksje boeken over ‘neglectful parenting’. Jeweetwel, je aandacht die net even verslapt. Geef toe, niemand is perfect… Hier kan je een paar pagina’s bekijken. Er bestaat ook een Nederlandse versie: ‘Gids voor slechte vaders’.
‘Go the F*** to sleep’ van Adam Mansbach is nog zo’n grappig boek. Een uitgeputte ouder die het 456e verhaaltje aan zijn schijnbaar onvermoeibare kleuter of peuter voorleest, en denkt van ‘Toe, slaaaaap nu toch gewoon, dat is wat ik ook wil doen!’.
‘The honest toddler’ van Bunmi Laditan (hier is haar blog) bekijkt de zaken van de andere kant. Vanuit (redelijk sarcastische) kinderogen wordt naar het hele opvoedproces gekeken, en de nodige commentaar wordt geleverd. Soms herkenbaar, soms hilarisch!
Dat is dus het ‘ontspannen ouderschap’: toegeven dat je de wijsheid niet in pacht hebt, en dat het soms best moeilijk is om beslissingen te nemen, om consequent te zijn, en om 20 jaar in de toekomst te kijken en te zien wat voor volwassene er zal voortkomen uit jouw opvoedstijl. Oh wacht, dat kan niemand 🙂
‘Relax Mama’ (van De club van relaxte moeders, onder de hoede van Elsbeth Teeling) vat alles nog het best samen: Die andere moeders doen ook maar wat. Ontspan een beetje, probeer je intuïtie te volgen, en als je het gevoel hebt dat je geen intuïtie hebt, volg dan je kind. Als ik twijfel, denk ik even aan deze, en andere, stemmen over ontspannen ouderschap. Ik ga er een beetje vanuit: als ik een gezonde, meestal blije peuter heb, dan doe ik het blijkbaar best ok 🙂 oef!
